Όροι, κανόνες και μέθοδοι αποθήκευσης σιταριού σε βιομηχανική κλίμακα και στο σπίτι

Σιτάρι είναι μια από τις πιο σημαντικές καλλιέργειες στον πλανήτη και απαιτεί σωστή αποθήκευση. Εάν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις, ελαχιστοποιείται η απώλεια πρώτων υλών και δεν χάνονται οι χρήσιμες ιδιότητές της. Είναι σημαντικό να οργανώσετε το σιτοβολώνα με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρεί τη βέλτιστη θερμοκρασία και υγρασία.

Συνθήκες αποθήκευσης σίτου

Διατηρούν το σιτάρι σε σιτοβολώνες - ειδικές κατασκευές, ο σχεδιασμός και η κατασκευή των οποίων λαμβάνουν υπόψη όλες τις απαιτήσεις για την ασφάλεια της καλλιέργειας. Ο ενεργός αερισμός είναι υποχρεωτικός. Η ποιότητα ελέγχεται σε όλα τα στάδια: από τη συλλογή έως την αποστολή στον καταναλωτή.

Κόκκος μετά καθάρισμα καθαρίζεται και στεγνώνει για να το διατηρήσει περισσότερο. Η βέλτιστη υγρασία στο δωμάτιο είναι 10-12%, η μέγιστη θερμοκρασία για μακροχρόνια αποθήκευση είναι + 10… + 12 ° C. Εάν τηρηθούν αυτά τα πρότυπα, η καλλιέργεια πρακτικά δεν θα χάσει βάρος και θα παραμείνει κατάλληλη για επεξεργασία για αρκετά χρόνια.

Τύποι ανελκυστήρων

Οι ανελκυστήρες είναι ειδικές κατασκευές όπου διατηρείται η συγκομιδή. Χωρίζονται σε διάφορους τύπους. Καθένας έχει σκοπό και χαρακτηριστικά.

Κενό

Ο τύπος ανελκυστήρων συγκομιδής έχει σχεδιαστεί για προσωρινή αποθήκευση σιταριού. Τέτοιες κατασκευές κατασκευάζονται κοντά σε γεωργικές επιχειρήσεις που μπορούν να παρέχουν επαρκή ποσότητα σιτηρών.

Αυτές οι αποθήκες χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία καλλιεργειών για σπορά, πρωτογενή επεξεργασία και αποθήκευση καλλιεργειών. Οι ξηρές και εξευγενισμένες πρώτες ύλες στη συνέχεια αποστέλλονται στον προορισμό τους οδικώς, νερό ή σιδηροδρομικώς.

Βασικός

Στα βασικά συγκροτήματα, η καλλιέργεια καθαρίζεται πιο προσεκτικά.Σιτάρι ταξινομημένο σύμφωνα με τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων που θα το επεξεργαστούν. Το σιτάρι αποθηκεύεται εδώ για περαιτέρω κατανάλωση, οι πρώτες ύλες διανέμονται σε ομοιογενείς παρτίδες και σε μεγάλες ποσότητες. Τέτοιοι ανελκυστήρες βρίσκονται κοντά σε σημαντικούς κόμβους κυκλοφορίας.

Μεταφόρτωση

Οι σιτοβολώνες αυτού του τύπου χρησιμοποιούνται συχνά για βραχυπρόθεσμη αποθήκευση των αποθεμάτων καλλιεργειών. Οι κατασκευές βρίσκονται κοντά σε μεγάλες εκμεταλλεύσεις, θαλάσσιες και σιδηροδρομικές διαδρομές για περαιτέρω μεταφορά καλλιεργειών σε μεγάλες αποστάσεις.

Αναφορά. Οι ανελκυστήρες μεταφοράς απαιτούνται για τη μεταφορά σιταριού από το ένα όχημα στο άλλο. Τέτοια είδη σπάνια χρησιμοποιούνται για μακροχρόνια αποθήκευση πρώτων υλών.

Παραγωγή

Οι ανελκυστήρες παραγωγής είναι κατασκευασμένοι πάνω ή κοντά σε μονάδες επεξεργασίας. Αυτές οι δομές χρησιμεύουν ως βοηθητικό σύμπλεγμα στην παραγωγή αλεύρι, croup, κ.λπ.

Τέτοιες σιταποθήκες προμηθεύουν συνεχώς εργοστάσια με σιτάρι. Το μέγεθος των δομών εξαρτάται από την ικανότητα των επιχειρήσεων.

Στοκ

Οι δομές αποθεμάτων χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση σιταριού για μια ορισμένη χρονική περίοδο (συνήθως αρκετά χρόνια).

Ενδιαφέρων! Υπάρχει κρατικό σιτάρι εδώ.

Αυτά τα συγκροτήματα προμηθειών γεμίζουν μόνο με τις πρώτες ύλες υψηλής ποιότητας. Αναπληρώνουν τα αποθέματα ή τα στέλνουν για επεξεργασία μόνο σε περιπτώσεις όπου υπάρχει έλλειψη ή αποφασίζεται η ανανέωση των σιτηρών. Τέτοια συγκροτήματα κατασκευάζονται μόνο κοντά σε μεγάλους σιδηροδρομικούς κόμβους.

Λιμάνι

Μετά τους βασικούς ανελκυστήρες μεταφόρτωσης, το σιτάρι μεταφέρεται στο λιμάνι, όπου ο σπόρος αποθηκεύεται προσωρινά πριν αποσταλεί για εξαγωγή.

Αφού περάσει την επόμενη επεξεργασία, το σιτάρι φορτώνεται στα πλοία και αποστέλλεται από τη χώρα. Οι ανελκυστήρες λιμένων χρησιμοποιούνται επίσης για την παραλαβή εισαγόμενων σιτηρών πριν αποσταλούν στην εγχώρια αγορά.

Αυτά είναι μεγάλα συγκροτήματα, των οποίων οι όγκοι θα ικανοποιήσουν τη ζήτηση της εγχώριας και ξένης αγοράς.

Εκτέλεση

Αυτός ο τύπος ανελκυστήρα απαιτείται για να παρέχει στις επιχειρήσεις τροφίμων πρώτες ύλες. Εδώ δέχονται σιτηρά από αγροκτήματα και στη συνέχεια το πωλούν σε εργοστάσια και εργοστάσια.

Το σιτάρι διατηρείται σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης σιτηρών για μικρό χρονικό διάστημα και πωλείται σε μικρές παρτίδες.

Μέθοδοι αποθήκευσης

Υπάρχουν πολλές επιλογές για την αποθήκευση σιταριού. Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από τους συγκεκριμένους στόχους.

Χύμα

Το σιτάρι απλώς χύνεται σε μεγάλους σωρούς. Αυτή η τεχνολογία έχει πολλά πλεονεκτήματα:

• σχετικά απλός χειρισμός σιτηρών από την τεχνολογία.
• ορθολογική χρήση χώρου;
• απλή καταπολέμηση διαφόρων παράσιτα και ασθένειες
• εξοικονόμηση κόστους: δεν απαιτούνται δοχεία ή συσκευασίες.

Το χύμα σιτάρι αποθηκεύεται τόσο σε αποθήκες σιτηρών όσο και σε ανοιχτούς χώρους. Στην τελευταία περίπτωση, χρησιμοποιούνται ειδικοί σωροί (εσοχές στο έδαφος) που καλύπτονται με μουσαμά.

Ξηρά μέθοδος

Όταν το σιτάρι αφυδατώνεται, όλα τα βακτήρια εισέρχονται στο στάδιο της αναστολής. Χάρη σε αυτό, η καλλιέργεια πρέπει να προστατεύεται μόνο από έντομα. Ο ξηρός τρόπος χρησιμοποιείται για μακροχρόνια αποθήκευση σίτου, καθώς η βραχυπρόθεσμη μέθοδος δεν είναι πρακτική.

Αναφορά! Η αφύγρανση πραγματοποιείται με και χωρίς θερμότητα. Με επαρκείς περιοχές, χρησιμοποιείται η ξήρανση με ηλιακό αέρα.

Χωρίς οξυγόνο

Αυτή η μέθοδος διατηρεί τις ιδιότητες του σιταριού που είναι απαραίτητες για την παρασκευή αλεύρι και ψήσιμο. Χωρίς οξυγόνο, τα έντομα και τα βακτήρια χάνουν την ικανότητά τους να αναπαραχθούν.

Ολόκληρη η καλλιέργεια φορτώνεται σε ειδικές αποθήκες που δεν επιτρέπουν τη διέλευση αέρα. Στη συνέχεια τοποθετείται ξηρός πάγος σε αυτά ή εγχύεται διοξείδιο του άνθρακα.

Ψύχεται

Αυτή η μέθοδος είναι ακριβότερη από την ξηρή αποθήκευση, αλλά με αυτόν τον τρόπο η απώλεια πρώτων υλών μειώνεται στο ελάχιστο. Η ψυχρή μέθοδος χρησιμοποιείται μόνο σε μικρά δωμάτια ή σε αγροκτήματα.

Η σοδειά ψύχεται στους + 5 ° C ή χαμηλότερη. Αυτό επιβραδύνει σημαντικά τη δραστηριότητα διαφόρων μικροοργανισμών, καθώς και κατά την ξήρανση.

Για τη δημιουργία τέτοιων συνθηκών, συχνά χρησιμοποιούνται παθητικές τεχνολογίες, εξοπλίζοντας τον ανεφοδιασμό τροφοδοσίας και εξαερισμού στο ασανσέρ. Το χειμώνα, λειτουργεί συνεχώς, το καλοκαίρι - μόνο τη νύχτα.

Σε σακούλες

Το σιτάρι πρώτης αναπαραγωγής ή ελίτ φύτευσης υλικό διασκορπίζεται στις σακούλες. Με αυτόν τον τρόπο, αποθηκεύονται κόκκοι με λεπτό κέλυφος.

Οι τσάντες στοιβάζονται σε σωρούς, η απόσταση μεταξύ των οποίων είναι από 0,7 μ. Οι ίδιες εσοχές παρατηρούνται σε σχέση με τους τοίχους της αποθήκης.

Στα αυτιά

Συνδυάζει κομμένα αυτιά και σχηματίζει μεταφερόμενα και αεριζόμενα δέματα από αυτά. Αποθηκεύονται σε ανελκυστήρες με τριμμένα δάπεδα, κάτω από τα οποία βρίσκονται οι ανεμιστήρες.

Η θερμοκρασία δωματίου διατηρείται στο επίπεδο των -3… -5 ° C. Τα αυτιά ωριμάζουν, στεγνώνουν και, ήδη σε αυτήν την κατάσταση, αποστέλλονται για αλώνισμα.

Προβλήματα αποθήκευσης

Προβλήματα που προκύπτουν κατά την αποθήκευση του σιταριού οδηγούν σε μείωση της μάζας του σπόρου που αποστέλλεται. Πρώτα απ 'όλα, αυτό οφείλεται σε διάφορα παράσιτα και αναπόφευκτες απώλειες.

Παράσιτα και η καταπολέμηση τους

Ο κόκκος είναι κατεστραμμένος:

• μύλος φωτιά?
• μαμούνι;
• ΕΛΙΑ δερματος;
• οβολός.

Το χειμώνα, τα έντομα δεν αναπαράγονται, μόνο εάν δεν υπάρχει αυτοθέρμανση του κόκκου. Στη ζεστή εποχή, ο πληθυσμός αυξάνεται 500 φορές σε 45 ημέρες.

Γενικά μέτρα καταπολέμησης παρασίτων:

• χημική επεξεργασία πριν από τη συγκομιδή στο χωράφι ·
• επεξεργασία πρώτων υλών σε σιτοβολώνα ·
• πλήρης καθαρισμός και απολύμανση του ασανσέρ.
• ακριβής συμμόρφωση με τους δείκτες υγρασίας και θερμοκρασίας.

Η απολύμανση της καλλιέργειας πριν από την αποστολή της στην αποθήκη πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας μέθοδο αερολύματος ή αερίου. Γι 'αυτό χρησιμοποιούνται εντομοκτόνα.

Απώλειες

Βασικά, ο κόκκος χάνει τη μάζα λόγω της μείωσης της υγρασίας. Το συνολικό βάρος επηρεάζεται επίσης από την αφαίρεση των σκουπιδιών.

Οι απώλειες περιλαμβάνουν μείωση του συνολικού βάρους λόγω της μείωσης της ποιότητας του σίτου. Κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης, εκτίθεται σε δυσμενείς παράγοντες: διακυμάνσεις θερμοκρασίας, αυτοθέρμανση, επιθέσεις παρασίτων, ασθένειες... Μετά από μακροχρόνια αποθήκευση, μέρος του κόκκου (συνήθως έως 5%) απορρίπτεται.

Πώς να το αποθηκεύσετε στο σπίτι

Το σιτάρι αποθηκεύεται σε μεγάλες ποσότητες για τη διατροφή των ζώων. Σε αυτήν την περίπτωση, η καλλιέργεια αποθηκεύεται χύμα σε ειδικά δωμάτια. Οι αποθήκες είναι επενδυμένες με ατσάλινα φύλλα και τα δάπεδα είναι από μπετόν. Ο σίτος ελέγχεται περιοδικά για παράσιτα και μούχλα.

Συμβουλή! Με μικρά αποθέματα, οι πρώτες ύλες τοποθετούνται σε ειδικά κουτιά από ξύλο. Από έξω, είναι επενδυμένα με λαμαρίνα για να τα προστατεύουν από τρωκτικά.

Το δωμάτιο είναι εξοπλισμένο με εξαναγκασμένο αερισμό. Η θερμοκρασία διατηρείται στους + 12 ° C.

Αποθήκευση σιτηρών για βλάστηση

Οι πρώτες ύλες για τη βλάστηση δεν μπορούν να στεγνώσουν αναγκαστικά και να υποστούν θερμική επεξεργασία, διαφορετικά θα χάσουν όλες τις ιδιότητες και η βλάστηση θα μειωθεί.

Το σιτάρι αποθηκεύεται σε ξηρά γυάλινα βάζα, τα οποία καλύπτονται με γάζα ή ένα λεπτό πανί για πρόσβαση σε οξυγόνο. Η θερμοκρασία διατηρείται στους + 10 ... + 12 ° C. Απευθείας κατά τη βλάστηση, ανέρχεται στους + 20 ° C.

Το σιτάρι που έχει ήδη βλαστήσει διατηρείται στο ψυγείο με το καπάκι κλειστό χαλαρά για να παρέχει στους κόκκους αέρα. Η μέγιστη διάρκεια ζωής είναι 2 ημέρες.

Πόσο κόκκος αποθηκεύεται

Η ανθεκτικότητα των πρώτων υλών είναι η περίοδος κατά την οποία το σιτάρι διατηρεί τις καταναλωτικές του ιδιότητες. Συμβαίνει:

• βιολογικός - την περίοδο κατά την οποία τουλάχιστον μερικοί κόκκοι μπορούν να βλαστήσουν ·
• οικονομικός - την περίοδο κατά την οποία διατηρείται η υπό όρους βλάστηση (η πρώτη ύλη πληροί όλους τους κανόνες σποράς) ·
• καταναλωτής (τεχνολογικό) - πανομοιότυπο με το βιολογικό, διατηρώντας παράλληλα τις πλήρεις ιδιότητες του σιταριού για διάφορες ανάγκες των ανθρώπων.

Υπό τις σωστές συνθήκες αποθήκευσης, η βιολογική και η μακροζωία των καταναλωτών είναι 30 χρόνια και η οικονομική διάρκεια έως και 10 χρόνια. Η ποιότητα ψησίματος δεν αλλάζει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

συμπέρασμα

Για τη δημιουργία βέλτιστων συνθηκών στο σιτοβολώνα, παρατηρούνται το καθεστώς θερμοκρασίας (έως + 12 ° C) και η υγρασία (10-12%). Ο ανελκυστήρας ή η αποθήκη είναι εξοπλισμένη με αναγκαστικό εξαερισμό. Η απολύμανση πραγματοποιείται για την πρόληψη της ανάπτυξης επιβλαβών μικροοργανισμών και εντόμων.