Ομοιότητες και διαφορές μεταξύ σίτου και σίκαλης στην εμφάνιση, τη σύνθεση και την εφαρμογή

Το σκοτεινό ψωμί σίκαλης και το λευκό σιτάρι είναι προϊόντα που διακρίνονται εύκολα στα ράφια των καταστημάτων. Αλλά οι πρώτες καλλιέργειες - σίκαλη και σιτάρι - μπορούν να διακριθούν μόνο μεταξύ τους από έναν επαγγελματία πριν από τη μεταποίηση. Θα σας πούμε λεπτομερέστερα πώς διαφέρουν αυτά τα δημητριακά και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της χρήσης τους.

Περιγραφή σίκαλης και σίτου

Σίκαλη και σιτάρι - Φυτά της οικογένειας Poaceae, που χρησιμοποιούνται στη γεωργία ως κτηνοτροφικές καλλιέργειες.

Βοτανική περιγραφή και χρήσεις της σίκαλης

σίκαλη (Secale) είναι ένα γένος ποώδους φυτών δημητριακών, συμπεριλαμβανομένων περίπου δέκα ειδών. Η σίκαλη (Secale cereale) είναι ευρέως διαδεδομένη στη Ρωσία ως καλλιέργεια ζωοτροφών. Η λέξη σίκαλη αναφέρεται επίσης στον καρπό αυτού του φυτού.

Σημάδια σπόρων σίκαλης:

• το ριζικό σύστημα είναι ινώδες, εκτείνεται σε βάθος 1-2 m.
• στέλεχος μη διακλαδισμένος, κοίλος, όρθιος, με 5-7 εσωτερικά, εφηβικά κάτω από τα αυτιά, μήκους 80-100 cm.
• τα φύλλα πλάκας έχουν γενικά γραμμικό, γκρι χρώμα, μήκος 15-30 cm και πλάτος 1,5-2,5 cm.
• ταξιανθία - μια σύνθετη ακίδα, απόμερη, που κάθεται στην κορυφή του στελέχους, μήκους 5-15 cm και πλάτους 0,7-1,2 cm, περιστρεφόμενη ακίδα, μήκους 2-5 cm.
• το λουλούδι έχει τρεις στήμονες με ανθήρες που προεξέχουν από το ανθέων.
• επικονίαση - άνεμος;
• ο καρπός είναι μια καρύψωση, συμπιεσμένος από τις πλευρές, έχει βαθιά αυλάκωση, μήκος - 5-10 mm, πλάτος - 1,5-3 mm, πάχος - 1,5-3 mm, επιμήκη ή οβάλ σχήμα με εγκάρσιες ρυτίδες στην επιφάνεια, χρώμα φρούτου - από λευκό έως σκοτεινή κανέλα.

Το φυτό προέρχεται από άγριους συγγενείς από τις ακτές της Τουρκίας (περιοχή Ανατολίας).

Σε αντίθεση με το σιτάρι, η σίκαλη είναι πιο ανθεκτική στην ξηρασία και δεν απαιτεί το pH του εδάφους, γεγονός που το καθιστά μια πιο ανθεκτική καλλιέργεια.

Αυτή η κουλτούρα χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων για την παραγωγή αλεύρου, κβας και ψωμιού σίκαλης. Η σίκαλη χρησιμοποιείται επίσης για την παραγωγή αμύλου και αλκοόλ.

Στην κτηνοτροφία, οι φρέσκοι μίσχοι σίκαλης χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφές.

Στη γεωργία, η σίκαλη και η μουστάρδα είναι οι καλύτερες φυτικές ουσίες. Αναστέλλουν την ανάπτυξη ζιζανίων, χαλαρώνουν τα αργιλώδη εδάφη και εκτοπίζουν τα νηματώδη.

Στη διατροφή περιλαμβάνονται σπόροι, πίτουρο σίκαλης και μίσχοι σίκαλης. Για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, οι ενδοκρινολόγοι συνιστούν την αντικατάσταση ψωμιού λευκού σίτου με ψωμί σκούρης σίκαλης, καθώς έχει λιγότερα γλυκαιμικός δείκτης: 55 - για ψωμί σίκαλης, 95 - για ψωμί σίτου από αλεύρι premium.

Βοτανική περιγραφή και χρήσεις του σίτου

Το σιτάρι είναι ένα γένος ποώδους ετήσιων, συμπεριλαμβανομένων περίπου 20 ειδών. Στην επικράτεια της Ρωσίας, τα υβρίδια και οι ποικιλίες ειδών καλλιεργούνται σκληρός σίτος (Triticum durum), αγγλικός σίτος (Triticum turgidum), μαλακός σίτος (Triticum aestivum) και συλλαβισμένος σίτος (Triticum spelta).

Σημάδια γένους σίτου:

• ινώδες ριζικό σύστημα;
• τα στελέχη είναι ίσια, λεία, χωρίς διακλαδώσεις, ύψους 30-150 cm.
• φύλλα λεπίδων γραμμικά ή ευρέως γραμμικά, πλάτους 3-15 mm, λεία ή τριχωτά, τραχιά.
• ταξιανθία - ένα πολύπλοκο αυτί, μήκους 3-15 cm, με τέντες έως 18 cm.
• λουλούδια με 3 στήμονες, ανθήρες μήκους 2-4,5 mm.
• επικονίαση - άνεμος;
• ο καρπός έχει ελεύθερη ωοειδής ή επιμήκη καρυψία μήκους 5-10 mm, καλυμμένη με τρίχες στην κορυφή, έχει βαθιά αυλάκωση.

Το σιτάρι είναι εγγενές στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας. Σύμφωνα με την υπόθεση του Ρώσου επιστήμονα Ν. Βαβίλοφ, το σιτάρι προέρχεται από άγριους προγόνους που καλλιεργούνται στην Αρμενία.

Στη βιομηχανία τροφίμων, το σιτάρι είναι πρώτη ύλη για την παραγωγή αλευριού, δημητριακών, αλκοόλ, φυτικού ελαίου σίτου, ψωμιού, ζυμαρικών και προϊόντων ζαχαροπλαστικής.Η βιομηχανία οινοπνευματοποιίας χρησιμοποιεί σιτάρι για να κάνει βότκα, μπύρα και ουίσκι. Η πρωτεΐνη λαμβάνεται από κόκκους σίτου - γλουτένη (γλουτένη), που χρησιμοποιείται ως παχυντικό και σταθεροποιητής της συνοχής των λουκάνικων, του μαλακού τυριού, των πατέ και των επιδορπίων.

Προσοχή! Η γλουτένη και τα τρόφιμα που περιέχουν γλουτένη αντενδείκνυται σε ασθενείς με κοιλιοκάκη (αδυναμία διάσπασης της γλουτένης).

Το σιτάρι είναι μια καλλιέργεια ζωοτροφών στην κτηνοτροφία. Τα ζώα τρώνε δημητριακά, άχυρα, άχυρο, φρέσκα βότανα.

Σε αντίθεση με τη σίκαλη, τα συστατικά του σιταριού χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική. Το άμυλο σίτου χρησιμοποιείται ως πληρωτικό για δισκία, αλοιφές, σκόνες σκόνης, καθώς και για επιδέσμους αμύλου. Το εκχύλισμα φύτρου σίτου είναι ένα ανοσορυθμιστικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για την τόνωση της ανοσίας μετά από τραυματισμούς, ασθένειες και κατά τη διάρκεια της ψυχρής περιόδου. Στην κοσμετολογία, αυτό το φάρμακο χρησιμοποιείται εξωτερικά ως αναζωογονητικός παράγοντας.

Τα ανθέων σίτου χρησιμοποιούνται στη ανθοπωλεία για να δώσουν στις φυτικές ρυθμίσεις μια εθνική διάθεση.

Διαφορές μεταξύ σίκαλης και σίτου

Σπόροι σίκαλης και σίτου λαμβάνονται από φυτά διαφορετικών γενών... Αυτά τα φυτά είναι μάλλον μακρινές συγγενείς, αλλά παρά ταύτα, στα τέλη του 19ου αιώνα, αποκτήθηκε το υβρίδιο τους, Triticosecale, το οποίο χαρακτηρίζεται από αυξημένη αντοχή στον παγετό. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο πώς διαφέρουν το σιτάρι και η σίκαλη.

Συγκριτική ανάλυση της σύνθεσης των σπόρων σίκαλης και σίτου

Οι διατροφικές παράμετροι του ξηρού σιταριού και των κόκκων σίκαλης φαίνονται στον πίνακα.

Το σιτάρι είναι προϊόν με υψηλότερες θερμίδες από τη σίκαλη... Η σίκαλη περιέχει περισσότερες βιταμίνες Β και βιταμίνη Α, αλλά λιγότερες βιταμίνες Η και PP. Δεν έχει επίσης χολίνη.

Η σίκαλη περιέχει συγκριτικά περισσότερο κάλιο, πυρίτιο, χλώριο, κοβάλτιο, χρώμιο, σελήνιο και βόριο. Το σιτάρι κερδίζει ως προς την περιεκτικότητα σε ασβέστιο, νάτριο, θείο, ιώδιο, μαγγάνιο, μολυβδαίνιο, φθόριο και ψευδάργυρο.

Διαφορές στις ιδιότητες του σίτου και της σίκαλης

Εκτός από την παραδοσιακή ιατρική, σιτάρι και τα φυτά του χρησιμοποιείται σε λαϊκές συνταγές για τη θεραπεία ασθενειών. Η σίκαλη χρησιμοποιείται στη λαϊκή ιατρική και στη διατροφική διατροφή. Ας εξετάσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες ποιες ιδιότητες αυτές σιτηρά.

Τα προϊόντα σίκαλης αρτοποιίας έχουν χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από ό, τι παρόμοια προϊόντα που παρασκευάζονται από αλεύρι σίτου, επομένως χρησιμοποιούνται από ασθενείς με διαβήτη αντί για προϊόντα σίτου.

Αναφορά. Οι σπόροι σίκαλης και τα προϊόντα που βασίζονται σε αυτά περιέχουν γλουτένη, όπως όλα τα φρούτα της οικογένειας δημητριακών (Bluegrass), επομένως αντενδείκνυται σε ασθενείς με δυσανεξία στη γλουτένη.

Και τα προϊόντα σίκαλης και σίτου αντενδείκνυται σε ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου.

Διαφορές στην εμφάνιση της σίκαλης και του σίτου

Όχι μόνο η εμφάνιση των φυτών, αλλά και η εμφάνιση των κόκκων αυτών των φυτών είναι διαφορετική. Ακόμη και ψωμί ψημένο από το αλεύρι αυτών των δημητριακών έχει διαφορετική εμφάνιση και γεύση: το ψωμί σίτου είναι λευκό, με χρυσή κρούστα, γλυκιά γεύση και το ψωμί σίκαλης είναι σκούρο καφέ με μαύρη κρούστα, έχει χαρακτηριστική ξινή.

Μπορείτε να δείτε πώς φαίνεται η σίκαλη και το σιτάρι με περισσότερες λεπτομέρειες στη φωτογραφία.

Ο πίνακας δείχνει τα συγκριτικά εξωτερικά χαρακτηριστικά της σίκαλης και του σίτου.

Οι διαφορές μεταξύ των φυτών γίνονται αισθητές κατά την περίοδο ωρίμανσης των ανθέων. Το σιτάρι χάνει το άβσσο και γίνεται κεχριμπάρι, η σίκαλη παραμένει αδιάβροχη, γκρι-πράσινο χρώμα.

Κοινά σημάδια σίκαλης και σίτου

Δεδομένου ότι αυτές οι ζωοτροφές είναι βοτανικά κοντά, μοιράζονται πολλά παρόμοια χαρακτηριστικά, γι 'αυτό συχνά συγχέονται.

Ομοιότητες μεταξύ σίκαλης και σίτου:

• κοινή οικογένεια - Δημητριακά;
• προέλευση - Τουρκία
• τον ίδιο τύπο ριζικού συστήματος.
• κόμπη δομή κοίλου στελέχους.
• γραμμικά φύλλα με διαμήκη φλεβισμό.
• Η καρυόψη και των δύο φυτών έχει χαρακτηριστική διαμήκη αυλάκωση.

Και τα δύο φυτά έχουν ευεργετική επίδραση στην υγεία του σώματος, χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική και στη διατροφική διατροφή.

συμπέρασμα

Για να γίνει διάκριση μεταξύ δύο δημητριακών - σίκαλης και σίτου - δώστε προσοχή στην εμφάνιση ανθέων και σπόρων. Τα ώριμα ανθέων της σίκαλης είναι λεπτά και έχουν μακρά αβάν, γκριζοπράσινα. Τα ανθέων σίτου είναι χρυσά, απέραντα, παχιά. Οι κόκκοι σίκαλης έχουν επιμήκη, γκρι-πράσινο χρώμα, αλλά υπάρχουν ποικιλίες με ανοιχτούς και σκούρους καφέ σπόρους. Οι κόκκοι σιταριού είναι χρυσοί, εφηβικοί στην κορυφή, οβάλ, έχουν χαρακτηριστική διαμήκη αυλάκωση.

Το σιτάρι χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων, το μαγείρεμα, την παραδοσιακή και τη λαϊκή ιατρική. Τα προϊόντα σίκαλης χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική, στη βιομηχανία τροφίμων και στο μαγείρεμα.