Τι παράγεται από τη σίκαλη και πώς είναι χρήσιμο αυτό το δημητριακό;

Για αρκετούς αιώνες, η σίκαλη ήταν η κύρια καλλιέργεια σιτηρών. Έχοντας απορροφήσει τη δύναμη της γης και το ζωντανό φως του ήλιου, έδωσε στους ανθρώπους ένα χρυσό σιτάρι. Αυτά τα δημητριακά είναι πλούσια σε συγκομιδή ακόμη και σε δύσκολες καιρικές συνθήκες. Δεν είναι τίποτα που οι γλωσσολόγοι θεωρούν ότι η ρωσική λέξη «σίκαλη» προέρχεται από τα ρήματα «να γεννήσει», «να γεννήσει».

Σκεφτείτε τι είδους φυτό είναι, ποιες είναι οι χρήσιμες ιδιότητές του, τι παρασκευάζεται και λαμβάνεται από τη σίκαλη και γιατί οι πρόγονοί μας αγαπούσαν τόσο πολύ αυτά τα δημητριακά.

Τι είναι αυτό το δημητριακό

Αυτό το ένα ή διετές βότανο ανήκει στην οικογένεια bluegrass (δημητριακά). Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η καλλιεργημένη σίκαλη (Sekale cereale) προέρχεται από σίκαλη αγριόχορτου (Secale segetale). Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το υποείδος του. Η προέλευση των φυτών του γένους σίκαλης αποδίδεται στις μέσες και ανώτερες τριτογενείς περιόδους της κενοζωικής εποχής (55-23 εκατομμύρια χρόνια πριν).

Η σίκαλη έχει ένα ινώδες ριζικό σύστημα που διεισδύει σε βάθος 1-2 μ. Στο έδαφος. Το στέλεχος του φυτού είναι ίσιο, κοίλο, με πέντε ή έξι εσωτερικά, εφηβικά κάτω από τα αυτιά. Φτάνει σε μέσο ύψος 80-100 εκ. Κάθε φυτό σχηματίζει τέσσερις έως οκτώ βλαστούς.

Τα φύλλα είναι γραμμικά, πλάτους 1,5-2,5 εκ., Μεγαλώνουν έως 30 εκ. Στην πάνω πλευρά, η λεπίδα των φύλλων καλύπτεται με τρίχες.

Κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, τα φύλλα και το στέλεχος έχουν μπλε χρώμα, κατά τη διάρκεια της ωρίμανσης γίνονται χρυσοκίτρινα.

Στην κορυφή του στελέχους υπάρχει μια ταξιανθία με τη μορφή μιας ακτινικής σύνθετης ακίδας μήκους 5-15 cm και πλάτους 0,7-1,2 cm.

Ο καρπός είναι ένας επιμήκης βρόχος, συμπιεσμένος πλευρικά, με βαθιά αυλάκωση στη μέση. Μετά την ωρίμανση, πέφτει εύκολα από το ανθέων. Ο κόκκος είναι λευκό, πρασινωπό, κίτρινο ή σκούρο καφέ. Το βάρος των χίλιων σπόρων είναι 25-55 g.

Η σίκαλη είναι ένα σταυρωτό επικονιασμένο φυτό. Η γύρη μεταφέρεται από τον άνεμο. Ο άνεμος και ο υγρός καιρός είναι ευνοϊκοί για την επικονίαση. Η λεπτή σίκαλη πάσχει από στειρότητα ή από κόκκους (μισά κενά αυτιά).

Το φυτό δεν είναι πολύ απαιτητικό στο έδαφος, αισθάνεται καλά στα όξινα εδάφη.

Η σίκαλη είναι μια κουλτούρα ανθεκτική στον παγετό. Στο επίπεδο του κόμβου ανόρθωσης (σε βάθος 1,5-2 cm) μπορεί να αντέξει σε πτώση της θερμοκρασίας στους -19-21 ° C. Τα σπορόφυτα εμφανίζονται στους 0,5-2 ° C.

Μια σύντομη ιστορία της καλλιέργειας

Τα αρχαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα των σπόρων σίκαλης στη Μικρά Ασία χρονολογούνται από το 2000 π.Χ. μι.

Η πρόοδος της γεωργίας στα βόρεια ανάγκασε τους αρχαίους θεριστές να δώσουν προσοχή στο ζιζάνιο που συνοδεύει τη φύτευση σίτου. Το σιτάρι δεν αναπτύχθηκε σε πιο σοβαρές συνθήκες, και η σίκαλη αγριόχορτου έδωσε μια πλούσια συγκομιδή.

Η πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (900 π.Χ.) θεωρείται ο χρόνος εισαγωγής της σίκαλης στον πολιτισμό στο έδαφος της σύγχρονης Ανατολικής Ευρώπης. Οι πρώτες αναφορές της βρίσκονται στα χρονικά της Αρχαίας Ρωσίας, που χρονολογούνται από το 1056-1115.

Κατά τη διάρκεια των χίλιων ετών, η σημασία του πολιτισμού έχει αυξηθεί σημαντικά. Έγινε το κύριο δημητριακό για τον πληθυσμό της Ευρώπης και της Ρωσίας.

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το 30-60% της σπαρμένης έκτασης στη Ρωσία είχε διατεθεί για σίκαλη, ενώ το σιτάρι καταλάμβανε λιγότερο από 1%. Μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, η σίκαλη, η βρώμη και το κριθάρι παρέμειναν οι πιο διαδεδομένες καλλιέργειες στη ζώνη του δάσους.

Ωστόσο, έως το 2000, η ​​καλλιέργεια κατατάχθηκε έβδομη στην παγκόσμια συγκομιδή ακαθάριστων σιτηρών, πίσω από το σιτάρι, το ρύζι και το καλαμπόκι. Από το 1981 έως το 2010, οι περιοχές σποράς σίκαλης στη Ρωσία μειώθηκαν κατά περισσότερο από 80%. Η παραγωγή σιτηρών σίκαλης είναι μόνο περίπου 3,3 εκατομμύρια τόνοι ετησίως (το σιτάρι καλλιεργείται περίπου 52 εκατομμύρια τόνοι ετησίως).

Η εμφάνιση πιο τέλειων παραγωγικών ποικιλιών σιταριού ανθεκτικής στο κρύο μείωσε το ενδιαφέρον των αγροτών για τη σίκαλη, οι ποικιλίες των οποίων ουσιαστικά δεν άλλαξαν.

Σύνθεση και KBZHU

Πάνω απ 'όλα, οι σπόροι περιέχουν υδατάνθρακες, καθώς και πρωτεΐνες, λίπη και φυτικές ίνες.

Η σίκαλη είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, ομάδα Β, PP. Ο σπόρος περιέχει ασβέστιο, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο και φώσφορο. Από τα ιχνοστοιχεία, υπάρχουν σίδηρος, χαλκός, ψευδάργυρος, μαγγάνιο.

Το προϊόν περιέχει χολίνη, β-καροτένιο, μη απαραίτητα και απαραίτητα αμινοξέα.

Σε όρους 100 g, περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά:

Οφέλη και βλάβη

Οι σπόροι σίκαλης καταναλώνονται ολόκληροι ή αλεσμένοι. Η βλαστημένη σίκαλη είναι δημοφιλής ως πηγή βιταμινών και μικροστοιχείων.

Η τακτική κατανάλωση προϊόντων σίκαλης ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, τονώνει και ομαλοποιεί τη λειτουργία του γαστρεντερικού σωλήνα. Χάρη στο περιεχόμενο των αντιοξειδωτικών, οι διαδικασίες γήρανσης επιβραδύνονται.

Η χολίνη, η οποία είναι μέρος των δημητριακών, μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα.

Οι κόκκοι περιέχουν φυτικές ίνες, επομένως προάγουν τον γρήγορο κορεσμό και την απώλεια βάρους. Οι ίνες απορροφούν τις τοξίνες και τις απομακρύνουν από το σώμα.

Μια μεγάλη ποσότητα ασβεστίου (24 mg ανά 100 g κόκκων) ενισχύει τα οστά, τα δόντια και τα νύχια. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε κάλιο (510 mg ανά 100 g) και μαγνησίου (110 mg ανά 100 g), τα προϊόντα σίκαλης έχουν ευεργετική επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Η έρευνα δείχνει ότι η κατανάλωση σίκαλης μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Τα άτομα που καταναλώνουν τακτικά αυτά τα δημητριακά είναι λιγότερο πιθανό να πάσχουν από χολολιθίαση.

Στη Γερμανία, την Πολωνία, τις σκανδιναβικές χώρες, τα προϊόντα σίκαλης ταξινομούνται ως υγιεινά και διαιτητικά τρόφιμα.

Η βλάβη της σίκαλης στον άνθρωπο οφείλεται στην ατομική δυσανεξία. Οι πρωτεΐνες στη σύνθεσή τους μπορούν να προκαλέσουν αλλεργίες. Επίσης, η χρήση σίκαλης που έχει μολυνθεί με εργοστάσιο οδηγεί σε σοβαρή δηλητηρίαση.

Αντενδείξεις

Η σίκαλη σε οποιαδήποτε μορφή αντενδείκνυται σε περίπτωση έλκους στομάχου και εντέρου, χρόνια γαστρίτιδα, υψηλή οξύτητα και επιδείνωση των ασθενειών του γαστρεντερικού σωλήνα. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι ίνες ενισχύουν την εντερική περισταλτικότητα και μπορούν να ερεθίσουν τα τοιχώματα του στομάχου. Μην τρώτε προϊόντα σίκαλης εάν είστε αλλεργικοί στην πρωτεΐνη δημητριακών.

Τι είναι φτιαγμένο από σίκαλη

Η οικονομική χρήση της σίκαλης περιλαμβάνει την παραγωγή αλευριού, αμύλου, αλκοόλ και ζωοτροφών για εκτρεφόμενα ζώα.

Αλεύρι

Υπάρχουν τρεις τύποι αλεύρων σίκαλης, ανάλογα με τη μέθοδο παραγωγής:

1. Σπόρος - Λεπτό έδαφος, πρακτικά δεν περιέχει περιβλήματα κόκκων, κοσκινίζεται. Έχει το ελαφρύτερο χρώμα. Κατάλληλο για διάφορα είδη ψημένων προϊόντων.
2. Τραχύς - πριν από την παραγωγή του, τα περισσότερα από τα εξωτερικά κελύφη αφαιρούνται από τους κόκκους, ενώ διατηρούνται τα περισσότερα από τα κύτταρα που περιβάλλουν το έμβρυο. Η άλεση είναι χονδροειδής, το προϊόν δεν είναι ομοιόμορφο σε μέγεθος σωματιδίων, περιέχει υπολείμματα των εξωτερικών κελυφών. Το αλεύρι διατηρεί σχεδόν όλες τις πολύτιμες ουσίες ολικής αλέσεως. Περιέχει λίγη γλουτένη, γι 'αυτό συνιστάται να το αναμιγνύετε με σιτάρι.
3. Ταπετσαρία - το πιο χοντρό αλεύρι. Για την απόκτηση, το σιτάρι χρησιμοποιείται χωρίς προεπεξεργασία. Είναι μια σκούρα γκρι σκόνη με ορατές καφέ κηλίδες πίτουρου. Διατηρεί τη μεγαλύτερη ποσότητα θρεπτικών συστατικών και διαιτητικών ινών.

Αμυλο

Το άμυλο παράγεται από κόκκους σίκαλης, ο οποίος χρησιμεύει ως πλήρες υποκατάστατο του καλαμποκιού και του σίτου. Χρησιμοποιείται για την παραγωγή ζαχαρούχων προϊόντων (μελάσα, γλυκόζη, σιρόπι γλυκόζης-φρουκτόζης) που χρησιμοποιούνται αντί για ζάχαρη στην παραγωγή αναψυκτικών, ζαχαροπλαστικής και κονσερβοποιημένων τροφίμων.

Αλκοόλ

Η σίκαλη είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και χρησιμεύει ως πολύτιμη πρώτη ύλη για την παραγωγή αιθυλικής αλκοόλης. Η αιθυλική αλκοόλη "Alpha" παράγεται αποκλειστικά από πρώτες ύλες σιτηρών (σιτάρι και σίκαλη).

Πίτουρο

Το Bran είναι ένα υποπροϊόν της άλεσης αλευριού.Είναι ένα σκληρό κέλυφος κόκκων. Το πίτουρο σίκαλης είναι μια πολύτιμη και θρεπτική τροφή για ζώα, κυρίως γαλακτοκομικά και μικρά.

Πιάτα δημητριακών

Πώς χρησιμοποιείται η σίκαλη στο μαγείρεμα; Πρώτα απ 'όλα, ψήνεται ψωμί από αυτό, καθώς και δημητριακά, επίπεδη κέικ και υγιεινά ποτά.

Χυλός

Συνιστάται να τρώτε χυλό σίκαλης φτιαγμένο από αλεσμένους κόκκους σε περίπτωση σακχαρώδους διαβήτη και διαταραχών του θυρεοειδούς.

Παρασκευάζεται σύμφωνα με αυτήν τη συνταγή:

1. 100 γρ. Θρυμματισμένων δημητριακών πλένονται σχολαστικά έως ότου το νερό γίνει διαυγές.
2. 200 ml αλατισμένου νερού βράζονται, οι πλιγούρι χύνονται και μαγειρεύονται σε υψηλή θερμοκρασία για 5-7 λεπτά.
3. Ρίξτε 300 ml γάλακτος και συνεχίστε να μαγειρεύετε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να ψηθεί για περίπου 30 λεπτά.
4. Προσθέστε βούτυρο ή φυτικό λάδι στο τελικό κουάκερ.

Ενδιαφέρων! Ποιο είναι το όνομα αυτού του κουάκερ; Οι πρόγονοι την ονόμασαν ζυθοποιία, σολομά ή ομιλητή.

Φυτρωμένα κέικ σίκαλης

Για τη διατροφική διατροφή, δεν είναι δύσκολο να φτιάξετε κέικ από βλαστημένους κόκκους:

1. Τρία φλιτζάνια βλαστημένων κόκκων αλέθονται.
2. Αραιώστε αυτή τη μάζα με νερό με τη συνοχή της υγρής ξινής κρέμας, προσθέστε μια πρέζα αλάτι και 2 κουταλιές της σούπας. μεγάλο. αλεύρι σίκαλης.
3. Ψήνουμε σε ένα ξηρό αντικολλητικό τηγάνι.

Skans

Αυτό είναι ένα γένος κέικ σίκαλης, το οποίο στην αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε ως πιάτα.

Παρασκευή:

1. Ανακατέψτε 300 g αλεύρι σίκαλης και 100 g μαλακωμένου βουτύρου, προσθέστε 300 g ξινή κρέμα λίπους, πιέστε σε δύο αυγά, αλάτι για γεύση και ζυμώστε τη ζύμη. Προστίθεται αλεύρι εάν είναι απαραίτητο. Η ζύμη πρέπει να είναι πολύ σφικτή.
2. Ξεδιπλώστε τα κέικ και τηγανίστε σε ένα καυτό τηγάνι με λίγο λάδι.

Rye kvass

Τα ποτά με βάση τη σίκαλη εμπλουτίζουν το σώμα με χρήσιμες ουσίες και τονώνουν.

Για να λάβετε kvass:

1. 200 g ψωμιού σίκαλης κόβονται σε φέτες και ξηραίνονται στο φούρνο.
2. Τα ληφθέντα κράκερ χύνονται σε 2 λίτρα βραστό νερό και επιμένουν για 6 ώρες.
3. Προσθέστε 100 g ζάχαρης και 5 g ξηρής μαγιάς.
4. Αφήστε το kvass σε σκοτεινό μέρος για δύο ημέρες για να ωριμάσει.

Εφαρμογή στην παραδοσιακή ιατρική

Για ιατρικούς σκοπούς, χρησιμοποιούνται κόκκοι, αλεύρι, πίτουρο και ακόμη και αυτιά.

Για βρογχίτιδα και βήχα, μια έγχυση από ανθέων σίκαλης χρησιμοποιείται ως μαλακτικό. 2-3 st. μεγάλο. οι πρώτες ύλες χύνονται με 500 ml βραστό νερό και επιμένουν για δύο ώρες. Πίνετε 100 ml υγρού 3-4 φορές την ημέρα.

Σε περίπτωση αποστημάτων, ένα μασασμένο ψίχουλο φρεσκοψημένου αλατισμένου ψωμιού σίκαλης εφαρμόζεται στην πληγείσα περιοχή και εφαρμόζεται επίδεσμος γάζας πάνω του.

Το αφέψημα πίτουρου σταματά τη διάρροια. Για αυτό, 2 κουταλιές της σούπας. μεγάλο. το πίτουρο βράζεται σε 100 ml νερού για 5-7 λεπτά. Πίνετε το ένα τρίτο του ποτηριού τρεις φορές την ημέρα πριν από τα γεύματα.

Το ψωμί σίκαλης, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιείται ως ήπιο καθαρτικό.

Διαβάστε επίσης:

Τι είναι το καλαμπόκι - είναι φρούτο, δημητριακά ή λαχανικά.

Ο τρόπος μαγειρέματος τουρσί είναι πολύ νόστιμος και απλός.

Χάνουμε επιπλέον κιλά εύκολα και χωρίς απεργίες πείνας στο "Rice Diet".

συμπέρασμα

Μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, η σίκαλη κατέλαβε ηγετική θέση στην παραγωγή σιτηρών και αλευριού. Αυτά τα δημητριακά είναι λιγότερο απαιτητικά για την ποιότητα του εδάφους, τη θερμότητα και την υγρασία από το σιτάρι. Ωστόσο, νέες και πιο παραγωγικές ποικιλίες σίτου έχουν σπρώξει τη σίκαλη από τα χωράφια.

Τα προϊόντα που παρασκευάζονται από αλεύρι σίκαλης είναι χαμηλά σε θερμίδες και πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, επομένως συχνά περιλαμβάνονται στη θεραπευτική και διατροφική διατροφή Ψωμί σίκαλης, πίτουρο και ανθέων χρησιμοποιούνται ευρέως στη λαϊκή ιατρική. Σήμερα το κουάκερ σίκαλης, το ψωμί και το kvass έχουν γίνει σπάνιοι επισκέπτες στο τραπέζι μας, ωστόσο, τα προϊόντα σίκαλης εξακολουθούν να είναι δημοφιλή στους οπαδούς ενός υγιεινού τρόπου ζωής και σωστής διατροφής. Διαφοροποιήστε τη διατροφή σας με αυτά τα χρήσιμα και ανεπιθύμητα ξεχασμένα δημητριακά.