Τι είναι η σπαρμένη σίκαλη και πώς μοιάζει

Η σίκαλη είναι ένα από τα πιο κοινά δημητριακά που καλλιεργούνται στο Βόρειο Ημισφαίριο. Μόλις το φυτό θεωρήθηκε ζιζάνιο, και τώρα διατίθενται όλο και περισσότερες εκτάσεις για φύτευση. Σε ορισμένες περιοχές, η σίκαλη αντικαθιστά ακόμη και τις καλλιέργειες σίτου. Η καλλιέργεια χρησιμοποιείται στην παραγωγή αλευριού, αλκοόλ, kvass και αμύλου.

Από το άρθρο, θα μάθετε πώς μοιάζει η σίκαλη, τι ταξιανθίες, φύλλα (απλά ή σύνθετα) έχει, μονοκοτυλήδονα ή δικοτυλήδονα αυτό το φυτό, ποια είναι η διάταξη των φύλλων του, καθώς και για τις ιδιαιτερότητες της καλλιέργειας σίκαλης σε διαφορετικές κλιματικές ζώνες.

Τι είναι η σπορά σίκαλης

Η σίκαλη είναι ένα ποώδες φυτό που μπορεί να είναι ετήσιο, διετές και πολυετές, ανάλογα με το τοπικό κλίμα και το είδος. Η σίκαλη καλλιεργείται κυρίως σε εύκρατες και ακόμη και βόρειες περιοχές, καθώς τα δημητριακά είναι πιο ανθεκτικά στο κρύο από το σιτάρι.

Βιολογική ταξινόμηση του είδους

Η σπορά σίκαλης ανήκει στην οικογένεια bluegrass (δημητριακών). Είναι ένα διασταυρωμένο μονοκοτυλήδονο φυτό από το γένος των δημητριακών.

Πατρίδα σίκαλης

Οι προκάτοχοι της σύγχρονης κουλτούρας ήταν είδη σίκαλης ζιζανίων. Αναπτύχθηκαν ενεργά στην Κεντρική Ασία, την Υπερκαυκασία και τη Νότια Ευρώπη. Σπόροι σίκαλης βρέθηκαν σε αρχαίες αιγυπτιακές αρχαιολογικές ανασκαφές.

Στην αρχή, οι αγρότες προσπάθησαν να απαλλαγούν από το ζιζάνιο, αλλά στη συνέχεια παρατήρησαν την αντίστασή του σε δυσμενείς συνθήκες σε σύγκριση με το σιτάρι και το κριθάρι. Η σταδιακή εξημέρωση των δημητριακών στέφθηκε με επιτυχία. Από τον πρώιμο Μεσαίωνα, ο πολιτισμός άρχισε να καλλιεργείται στις πεδιάδες και τις ορεινές περιοχές σε σχεδόν όλα τα μέρη της ηπείρου.

Περιγραφή του φυτού

Η σίκαλη έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με το σιτάρι:

• ανθεκτικό και ανεπιτήδευτο?
• έχει αντοχή σε ασθένειες και παράσιτα.
• ανθεκτικό στο κατάλυμα
• έχει πολύτιμη σύνθεση βιταμινών και μετάλλων.

Η σίκαλη είναι ένα επιθετικό φυτό που μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη οποιουδήποτε ζιζανίου. Παρακάτω είναι μια φωτογραφία του φυτού.

Σύστημα ρίζας

Το ριζικό σύστημα είναι ινώδες και ισχυρό, εκτείνεται σε βάθος έως 2 μέτρα, γεγονός που συμβάλλει στην επιτυχή καλλιέργεια σε ελαφριές ψαμμίτες. Χάρη στις αναπτυγμένες ρίζες του, το φυτό μπορεί να εξαγάγει θρεπτικά συστατικά ακόμη και σε δυσμενείς συνθήκες εδάφους.

Μίσχος και φύλλα

Το στέλεχος είναι ίσιο και κοίλο, από 3 έως 7 εσωτερικά εσωτερικά... Πιο κοντά στο έδαφος, είναι εντελώς γυμνό, ελαφρώς τριχωτό κάτω από το αυτί. Το τυπικό ύψος της καλλιεργημένης σίκαλης είναι 80-100 cm, ορισμένα άγρια ​​είδη φτάνουν τα 2 m.

Φύλλωμα μήκους έως 30 cm, πλάτους 2-2,5 cm. Η επιφάνεια καλύπτεται με λεπτό σωρό, το οποίο προστατεύει τα δημητριακά από την ξηρασία. Τα υγιή νεαρά φύλλα είναι πράσινα, λόγω της κηρώδους άνθισης αποκτούν μια μπλε απόχρωση. Κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, γίνονται γκριζοπράσινα και στο τέλος της ωρίμανσης γίνονται χρυσοκίτρινα.

Αυτί

Η ταξιανθία σίκαλης είναι ένα επίμηκες ανθέων με δύο ή τρεις ταξιανθίες, το οποίο συγκρατείται σε έναν συμπαγή άξονα μήκους έως 15 cm. Ο κόκκος της σίκαλης είναι ωοειδής ή επιμήκος, με εγκάρσια αυλάκωση στη μέση. Το χρώμα κυμαίνεται από ανοιχτό καφέ έως κίτρινο.

Οι σπόροι βλασταίνουν ακόμη και σε μια ελαφρά θετική θερμοκρασία. Ένας κόμβος οργάνωσης πηγαίνει υπόγεια, ο άλλος παραμένει στην επιφάνεια και γίνεται ο κύριος. 4-8 βλαστοί σχηματίζονται και υπό ιδανικές συνθήκες - 50-90.

Τύποι σίκαλης και τα χαρακτηριστικά του

Στη σύγχρονη βοτανική, η σίκαλη χωρίζεται σε διάφορους τύπους:

• Αφρικανός;
• δάσος;
• βουνό;
• Ανατολικά;
• Βαβίλοφ;
• Ντερζάβιν;
• πεδίο ζιζανίων
• σπορά.

Το τελευταίο χωρίζεται σε ποικιλίες άνοιξη και χειμώνα.

Γιαροβάγια

Η ανοιξιάτικη σίκαλη είναι μια από τις σπαρμένες μορφές δημητριακών, η οποία σπέρνεται την άνοιξη. Συγκομιδή στα τέλη του καλοκαιριού - αρχές φθινοπώρου.

Αυτές οι ποικιλίες χρήση σπάνια, συνήθως ως υποκατάστατο των χειμερινών καλλιεργειών, οι οποίες για κάποιο λόγο πέθαναν ή υπέστησαν ζημιές. Η χαμηλή ζήτηση για ανοιξιάτικες ποικιλίες εξηγείται από τη χαμηλότερη αντοχή τους σε αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες και χαμηλότερες αποδόσεις.

Κλίμα και τοποθεσία καλλιέργειας

Η άνοιξη σίκαλης είναι σε ζήτηση σε περιοχές με σοβαρούς χειμώνες. Σε περιοχές με επικίνδυνη καλλιέργεια, οι χειμερινές καλλιέργειες έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί, καθώς δεν μπορούν να αντέξουν σε ακραίες παγετούς. Στα χωράφια Yakutia, Buryatia, Chita και Transbaikalia, το μεγαλύτερο μέρος της ανοιξιάτικης σίκαλης καλλιεργείται στη Ρωσία.

Προετοιμασία εδάφους

Τα χωράφια για τη σπορά της σίκαλης την άνοιξη οργώνονται τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, χαλαρώνονται με επίπεδες κόπτες σε βάθος 25-30 cm. Οι καλύτεροι προκάτοχοί είναι το ελαιοκράμβη, το τριφύλλι, το καλαμπόκι και τα πολυετή χόρτα.

Τον Μάιο, το έδαφος βαρύνεται σε βάθος 5 cm για να χαλαρώσει το έδαφος και να καταστρέψει βλαστοί ζιζανίων. Το οικόπεδο είναι γεμάτο με λιπάσματα αζώτου, φώσφορο - κατά τη σπορά.

Προετοιμασία και σπορά σπόρων

Με βάση την εργαστηριακή έρευνα, οι καλύτερες παρτίδες σιτηρών επιλέγονται για σπορά. Κατ 'αρχάς, ξηραίνονται σε θαλάμους ξήρανσης και μετά τουρσί για την πρόληψη μυκητιασικών λοιμώξεων.

Οι ημερομηνίες σποράς για τις ανοιξιάτικες καλλιέργειες εξαρτώνται από τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής:

• στη Σιβηρία - 15-20 Μαΐου
• στην Άπω Ανατολή - 1-20 Μαΐου ·
• στη δασική και δασική ζώνη της στέπας - στο δεύτερο μισό του μήνα ·
• στη ζώνη της στέπας - την τελευταία εβδομάδα.

Οι κόκκοι σπέρνονται κυρίως σε συνεχή μέθοδο με απόσταση 15-20 cm μεταξύ τους. Βάθος ενσωμάτωσης - 5-8 cm.

Μεγαλώνει

Οι ανοιξιάτικες καλλιέργειες καταναλώνουν θρεπτικά συστατικά εντατικά, αλλά το ριζικό τους σύστημα είναι ασθενέστερο από αυτό των χειμερινών ποικιλιών. Η έγκαιρη σίτιση με άζωτο στην αρχή της ωρίμανσης θα δώσει ώθηση για μια εντατική καλλιεργητική περίοδο. Η διατροφή με φυλλώματα με μικροστοιχεία θα αυξήσει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Στη φάση της έναρξης της ανάπτυξης σιτηρών, προστίθενται φωσφόρος και κάλιο. Στη φάση των 2-3 φύλλων, τα σπορόφυτα βαρύνουν.

Κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του αυτιού, η ανοιξιάτικη σίκαλη μειώνει την κατανάλωση τροφής από το έδαφος · όταν ωριμάζει, σταματά εντελώς. Συλλέγεται όταν επιτευχθεί πλήρης ωρίμανση των κόκκων και του ξηρού στελέχους.

Χειμώνας

Η χειμερινή σίκαλη δίνει υψηλότερη απόδοση από την ανοιξιάτικη σίκαλη. Είναι ανεπιτήδευτη και αποδίδει καλά όπου σιτάρι θα δείξει χαμηλή βλάστηση και ευπάθεια. Το σιτάρι είναι πλούσιο σε μέταλλα και πολύτιμα οξέα, γεγονός που καθιστά τα προϊόντα αλευριού σίκαλης υγιή και διαιτητικά.

Κλίμα και τοποθεσία καλλιέργειας

Η χειμερινή σίκαλη καλλιεργείται από βόρεια σε νότια γεωγραφικά πλάτη. Καλλιεργείται ενεργά σε περιοχές με χαμηλές θερμοκρασίες, υψηλή υγρασία και λίγες ημέρες φωτός. Η περιοχή Stavropol είναι ο ηγέτης στην παραγωγή σίκαλης.

Σπουδαίος! Λόγω της αντοχής του στον παγετό, η σίκαλη θα βλαστήσει ήδη στους + 1 ° С και τα φυτά θα αντέχουν στους παγετούς έως -30 ° С.

Προετοιμασία εδάφους

Η χειμερινή σίκαλη αγαπά πατάτες, μίγματα βρώμης-λούπινου, λινάρι, καλαμπόκι και βότανα ως πρόδρομες ουσίες.

Πριν από τη σπορά, το χωράφι σβήνεται σε βάθος 7-8 cm αμέσως μετά τη συγκομιδή της προηγούμενης καλλιέργειας. Εάν η συγκομιδή ήταν αργά, τότε το έδαφος οργώνεται πρώτα σε βάθος 30 cm. Ένα βασικό μείγμα ορυκτών με χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο εφαρμόζεται για την κύρια άροση.

Μεταξύ του οργώματος και της σποράς, διατηρείται για 1 μήνα για να καθίσει το έδαφος. Αν πολλά ζιζάνια αναπτύχθηκαν στο χωράφι, τότε αντιμετωπίζονται με ζιζανιοκτόνο.

Προετοιμασία και σπορά σπόρων

Πριν από τη σπορά, οι χειμερινοί σπόροι υποβάλλονται σε επεξεργασία με χημικά για την πρόληψη και την καταστροφή των παθογόνων.

Σπέρνετε με μια συνηθισμένη ή στενή σειρά, ενσωματώνοντας κόκκους σε βάθος 5-7 εκ. Κατά προσέγγιση ημερομηνίες σποράς για τη χειμερινή σίκαλη:

• Περιοχή εκτός Μαύρης Γης - από 20 Αυγούστου έως 5 Σεπτεμβρίου
• Περιοχή Σιβηρίας και Κεντρικής Μαύρης Γης - από τις αρχές Αυγούστου έως τις 15 Σεπτεμβρίου.
• νότιες περιοχές - από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως τις 10 Οκτωβρίου.

Ο ακριβής χρόνος καθορίζεται ανάλογα με τον καιρό και ποικιλίες δημητριακών, αλλά ο κύριος κανόνας είναι ότι η σπορά πραγματοποιείται ενάμισι μήνες πριν από την καθιέρωση σταθερού κρύου καιρού.

Μεγαλώνει

Το φθινόπωρο, τα κύρια καθήκοντα στην καλλιέργεια της χειμερινής σίκαλης θα είναι η σκλήρυνση των σποροφύτων, η μέγιστη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και η σφυρηλάτηση... Περιοδικά, τα νεαρά φυτά και ο ιστότοπος ελέγχονται για συμμόρφωση με αυτές τις παραμέτρους και γίνονται αμέσως διορθώσεις.

Την άνοιξη, στάσιμο νερό τήξης αποστραγγίζεται στα πεδινά. Μετά τη θέρμανση του ανώτερου εδάφους, είναι σκληρό για οξυγόνωση, αφαίρεση μούχλας και αποτροπή ανάπτυξης ζιζανίων.

Το καλοκαίρι, ο έλεγχος των παρασίτων και των ασθενειών έρχεται στο προσκήνιο. Στο στάδιο της κοπής, αντιμετωπίζονται με μυκητοκτόνα για προφυλακτικούς σκοπούς. Τα εντομοκτόνα χρησιμοποιούνται για χειμωνιάτικες σέσουλες.

Η σίκαλη συλλέγεται στη μέση της κηρώδους φάσης ωρίμανσης του κόκκου. Οι πρώτες ύλες ωριμάζουν σε ξηρό καιρό σε 2-7 ημέρες.

Είναι ενδιαφέρον:

Είναι η γλουτένη τόσο τρομακτική και είναι στη σίκαλη;

Πώς να φτιάξετε φεγγάρι από σίκαλη στο σπίτι.

Τι παράγεται από τη σίκαλη και πώς είναι χρήσιμο αυτό το δημητριακό;

συμπέρασμα

Η σίκαλη είναι πολύτιμη για την ικανότητά της να παράγει μια σταθερή καλλιέργεια σε περιοχές με επικίνδυνη καλλιέργεια. Το σιτάρι δεν χρησιμοποιείται μόνο ως πολύτιμη πρώτη ύλη στη βιομηχανία ψησίματος, αλλά επίσης χρησιμοποιείται επιτυχώς ως πράσινη κοπριά. Οικόπεδα αφού η σίκαλη γίνει πιο χαλαρή και πιο διαπερατή, τα παράσιτα εκτοπίζονται εν μέρει.

Η Ρωσία κατέχει τη δεύτερη θέση στον κόσμο στην καλλιέργεια σίκαλης μετά τη Γερμανία.