Γιατί είναι μαύρη σταφίδα

Η σταφίδα είναι η πιο διαδεδομένη καλλιέργεια μούρων στη χώρα μας. Από τον 10ο αιώνα, καλλιεργήθηκε στους κήπους του μοναστηριού από τους μοναχούς του Kievan Rus. Για αιώνες, τα μούρα απολάμβαναν "από τον θάμνο", ξηράνθηκαν, βράστηκαν, κατεψυγμένα, βάφθηκαν, χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία ασθενειών και βελτίωσαν το δέρμα του προσώπου.

Είναι φρούτο ή μούρο, γιατί η μαύρη σταφίδα είναι μαύρη, όπου μεγαλώνει και τι συμβαίνει - αυτό και πολλά άλλα θα συζητηθούν στο άρθρο.

Τι είναι η σταφίδα

Η σταφίδα είναι ένα καλά μελετημένο φυτό και έχει περιγραφεί από βοτανολόγους, κτηνοτρόφους και ερασιτέχνες κηπουρούς. Από την άποψη της επιστήμης, αυτός είναι ένας θάμνος μούρων από το γένος Currant (Ribes) της οικογένειας Gooseberry (Grossulariaceae).

Αναφορά! Τα φραγκοστάφυλα και τα διάφορα είδη σταφίδων ανήκουν στο ίδιο γένος.

Είναι γνωστά περισσότερα από 190 είδη αυτού του φυτού. Οι πιο δημοφιλείς, που αναπτύσσονται σχεδόν σε όλα τα εξοχικά σπίτια και σχεδόν σε κάθε αυλή του χωριού, είναι μαύρες και κόκκινες σταφίδες.

Ακόμα και τα παιδιά ξέρουν πώς μοιάζει η μαύρη σταφίδα. Ένας εκτεταμένος θάμνος μεσαίου μεγέθους φτάνει σε ύψος 1,5-2 μ. Λίγο μετά την ανοιξιάτικη χιονοστιβάδα, καλύπτεται με ευαίσθητο σμαραγδένιο πράσινο. Στις αρχές του καλοκαιριού, τα φύλλα σκουραίνουν ελαφρώς, αποκτούν μια πλούσια πράσινη απόχρωση, γίνονται ομαλά στην αφή και ελαφρώς αφράτα στο κάτω μέρος.

Ο θάμνος ανθίζει τον Μάιο - αρχές Ιουνίου. Γκριζωπό ροζ λουλούδια, σε σχήμα καμπάνας, συλλέγονται σε συστάδες-ταξιανθίες μήκους έως 5-10 cm.

Η συγκομιδή ξεκινά στις αρχές Ιουλίου, όταν τα περισσότερα από τα φρούτα θα γίνουν μαύρα και ελαφρώς μαλακά. Τα μούρα με γλυκόξινη γεύση και μια περίεργη μυρωδιά φτάνουν σε διάμετρο 1,5 cm, η επιφάνειά τους είναι ματ ή γυαλιστερή, ανάλογα με ποικιλίες... Το μπλε-μαύρο χρώμα του καρπού δίνεται από χρωματισμό χρωστικών ουσιών - ανθοκυανίνες.

Προσοχή! 2 εβδομάδες μετά την ωρίμανση, τα μούρα μαύρης σταφίδας χάνουν έως και το 70% της βιταμίνης C.

Ο κήπος ή η κόκκινη σταφίδα είναι ένα λιγότερο κοινό φυτό. Ο θάμνος ύψους έως 2 μέτρα καλύπτεται με σκούρα πράσινα οδοντωτά φύλλα. Τα ασυνήθιστα μικρά κίτρινα-πράσινα ή κοκκινωπά καφέ λουλούδια συλλέγονται σε μια βούρτσα. Τα φωτεινά κόκκινα ζουμερά μούρα με διάμετρο 8-12 mm, σχηματίζουν συστάδες, είναι μικρότερα και πιο όξινα από τα μαύρα.

Με την κατάλληλη φροντίδα, ο φραγκοστάφυλος αποδίδει καρπούς για τουλάχιστον 10-15 εποχές στη σειρά. Τα νεαρά φυτά για τα πρώτα χρόνια θα ευχαριστήσουν τους κατοίκους του καλοκαιριού με μεγάλα μούρα χωρίς περιττή εργασία.

Περιγραφή και χαρακτηριστικά των σταφίδων

Τα περισσότερα είδη σταφίδας είναι φυλλοβόλοι θάμνοι. Τα φυτά έχουν ένα ισχυρό ριζικό σύστημα που φτάνει σε βάθος 1,5 m. Οι βλαστοί είναι ίσοι, επιμήκεις, τα κάτω κλαδιά χαμηλώνονται στο έδαφος.

Τα φύλλα είναι εναλλάξ, αποτελούμενα από 3-5 λοβούς. Η ένταση του χρώματος εξαρτάται από το είδος. Το πάνω μέρος του φύλλου είναι συνήθως πιο σκούρο από το κάτω μέρος. Τα είδη καλλωπιστικών φυτών διακρίνονται από ασυνήθιστο χρώμα φυλλώματος: κόκκινο, πορτοκαλί και πορφυρό, αλλάζει κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Τα άνθη σταφίδας σε αφράτα πεντάλ δεν ξεπερνούν το 1 cm σε μήκος. Οι ταξιανθίες αρκετών μπουμπουκιών σχηματίζουν βούρτσες. Τα περισσότερα από τα είδη είναι μονοκέρδη φυτά, αλλά υπάρχουν δίοια φυτά στα οποία τα θηλυκά και αρσενικά άνθη συλλέγονται σε ξεχωριστές βούρτσες.

Τα φρούτα σταφίδας είναι βρώσιμα μούρα στρογγυλού ή οβάλ σχήματος με μικρούς σπόρους, πάντα με ξινή γεύση. Το χρώμα είναι μαύρο, κόκκινο ή χρυσό.

Πού μεγαλώνει η σταφίδα

Πυκνά πυκνά άγρια ​​μαύρη σταφίδα βρίσκονται σε υγρά δάση, στις όχθες ποταμών, λιμνών και βάλτων της Ευρασίας.

Καλλιεργημένες ποικιλίες καλλιεργούνται στην Ευρώπη, τμήματα της Ρωσίας κατάλληλα για κηπουρική, Καζακστάν και Μογγολία.Αρκετές ποικιλίες μαύρης σταφίδας έχουν ριζώσει στη Βόρεια Αμερική.

Το πιο κατάλληλο χώμα για σταφίδες είναι το chernozem loam. Αλλά ο πολιτισμός αναπτύσσεται σε άλλα εδάφη, τόσο ελαφριά όσο και πυκνά. Το κύριο πράγμα είναι ότι το μέρος είναι εύφορο και υγρό.

Προσοχή! Οι κόκκινες και λευκές σταφίδες ανέχονται την ξηρασία πιο εύκολα από τις μαύρες σταφίδες.

Συνιστάται να φυτέψετε τους θάμνους σε ανοιχτό, ηλιόλουστο μέρος, σε απόσταση τουλάχιστον 1 m, έτσι ώστε να μην σκουραίνουν το ένα το άλλο. Με την έλλειψη φωτός, τα μούρα μεγαλώνουν μικρά.

Τα φυτά σε οριακά εδάφη χρειάζονται ειδική φροντίδα ήδη 2-3 χρόνια μετά τη φύτευση. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ποτίζονται με υγρά λιπάσματα για να διατηρείται το έδαφος υγρό. Ταυτόχρονα με την εισαγωγή λίπασμα επιφάνειας το έδαφος χαλαρώνει σε απόσταση 0,5 m από τον θάμνο.

Τύποι και ποικιλίες σταφίδων

Η σταφίδα είναι ένα ανεπιτήδευτο φυτό, αλλά για να έχετε τη μέγιστη απόδοση, είναι προτιμότερο να καλλιεργείτε ζωνικούς θάμνους.

Για παράδειγμα, οι ποικιλίες της ομάδας της Σιβηρίας, που χαρακτηρίζονται από υψηλή αντοχή στον παγετό, είναι κατάλληλες για καλλιέργεια σε περιοχές με έντονα ηπειρωτικό κλίμα: στο Altai, στη Σιβηρία.

Ντικούσα Είναι ένα ισχυρό, ευρύχωρο και γόνιμο, γόνιμο φυτό που αντέχει στην ξηρασία, τη ζέστη και το κρύο εξίσου καλά. Ριζώνει καλά στην Άπω Ανατολή και τη Σιβηρία.

Η μεσαία ζώνη της Ρωσίας χαρακτηρίζεται από ένα εύκρατο ηπειρωτικό κλίμα και μια ποικιλία εδαφών. Για καλλιέργεια καλλιεργειών σε τέτοιες συνθήκες, είναι κατάλληλες ποικιλίες ευρωπαϊκής επιλογής.

Μαύρη σταφίδα

Οι πρώιμες ωριμάζουσες ποικιλίες μαύρης σταφίδας ανθίζουν τον Μάιο και φοβούνται τους υποτροπιάζοντες παγετούς. Τα φρούτα συγκομίζονται στα τέλη Ιουνίου ή στις αρχές Ιουλίου. Τα μούρα έχουν λεπτό δέρμα και φωτεινή γεύση, επομένως δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, αλλά τρώγονται φρέσκα.

Οι ποικιλίες μεσαίας περιόδου ωριμάζουν 2-3 εβδομάδες αργότερα από τις πρώιμες. Αυτή τη φορά πέφτει τις ζεστές μέρες του Ιουλίου, οπότε η γεύση των μούρων είναι πολύ πιο γλυκιά και πιο πυκνή. Στα μέσα σταφίδας συλλέγονται από τα τέλη Ιουλίου έως τα μέσα Αυγούστου. Αργά μούρα πιο γλυκό, με παχύ δέρμα και σφικτό χαρτοπολτό. Δεν τσαλακώνουν κατά τη μεταφορά, αποθηκεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα και χρησιμοποιούνται για κενά.

Δημοφιλείς ποικιλίες:

1. Hardy πρόωρη ωρίμανση Selechenskaya 2 αντέχει στους χειμερινούς παγετούς στους -30 ° C, αντέχει καλά στην ξηρασία, είναι ανθεκτικό στην ανθρακινόζη και το ωίδιο. Είναι ανυπεράσπιστο έναντι των αφίδων, των ακάρεων των νεφρών και των σκουληκιών, επομένως πρέπει να αντιμετωπιστεί με εντομοκτόνα. Η καρποφορία ξεκινά το δεύτερο έτος και μετά από 3-4 χρόνια μπορείτε να βασιστείτε στη μέγιστη απόδοση - 5-6 κιλά ανά θάμνο. Τα μούρα είναι ζουμερά, με γεύση επιδόρπιο: γλυκό, τρυφερό, με ελαφριά ξινή.
   

   Selechenskaya 2
2. Σταφίδα μεσαίας περιόδου Dubrovskaya ανθεκτική στον παγετό, αυτο-επικονιασμένη, ανθεκτική στα ακάρεα των νεφρών. Μερικές φορές φυτεύονται χαριτωμένοι θάμνοι με πυκνό, φωτεινό πράσινο στέμμα για να διακοσμήσουν τον κήπο. Ωστόσο, λόγω της έντονης ανάπτυξης, ο θάμνος πρέπει να γίνεται τακτικά κλαδεύω... Με σωστή φροντίδα, συλλέγονται έως και 4 κιλά φρούτων από ένα ενήλικο φυτό. Τα γλυκά και ξινά μούρα αναγνωρίζονται ως ένα από τα πιο νόστιμα και προστίθενται ζουμερά φύλλα στις χειμερινές προετοιμασίες.
3. Η Αφροδίτη είναι μια από τις καλύτερες ποικιλίες μεσοπρόθεσμα. Το φυτό ανέχεται καλά τον παγετό και τους χειμερινούς χωρίς χιονιά και την ξηρασία το καλοκαίρι. Η Αφροδίτη δεν είναι ευαίσθητη στην ανθρακινόζη, το ωίδιο, αλλά επηρεάζεται από τα ακάρεα των νεφρών και τα σεπόρια. Η ποικιλία είναι αυτο-γόνιμη, αλλά απαιτεί επικονίαση φυτών για καλή συγκομιδή. Τα φρούτα ωριμάζουν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές - κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η συγκομιδή συγκομίζεται 3-4 φορές. Εάν τηρηθούν όλες οι αγροτεχνικές απαιτήσεις, η απόδοση φτάνει τα 5 kg ανά θάμνο. Τα μούρα είναι πολύ γλυκά και αρωματικά, χωρίς ξινή, με κλασική επίγευση σταφίδας. Βαθμολογία δοκιμής - 5 βαθμοί.

Κόκκινες ραβδώσεις

Αυτός ο θάμνος δεν είναι τόσο δημοφιλής όσο η μαύρη σταφίδα. Οι κηπουροί προτιμούν φυτά με μεγάλα φρούτα, ανθεκτικά στο χειμώνα, ανθεκτικά στα παράσιτα και ασθένειες... Η κόκκινη σταφίδα στον κήπο πάσχει από σκουλήκι από γυαλί, αφίδα κόκκινων χολών, ωίδιο και ανθρακινόζη. Ως εκ τούτου, οι ποικιλίες που είναι ανθεκτικές σε αυτές τις ασθένειες και παράσιτα είναι πολύτιμες σε προσωπικά οικόπεδα:

1. Οι κτηνοτρόφοι επισημαίνουν την ευπροσάρμοστη ολλανδική ποικιλία Jonkheer Van Tets στα μέσα της αρχές, με ζώνες στη Ρωσία. Το φυτό είναι πολύ ανθεκτικό, ανθεκτικό σε ωίδιο, που σπάνια επηρεάζεται από ανθρακόζη και ακάρεα των νεφρών. Λόγω της πρώιμης ανθοφορίας, οι σταφίδες δεν ανέχονται τους παγετούς της άνοιξης. Τα μούρα ωριμάζουν ομοιόμορφα. Η μέση παραγωγικότητα ενός ενήλικα θάμνου είναι 4-6 κιλά. Ο καρπός έχει ελαφρώς ξινή γεύση.
   

   Jonker Van Tets
2. Βαθμός μεσαίας σεζόν Νατάλι ανθεκτικό σε ασθένειες και παράσιτα... Το φυτό είναι αυτο-γόνιμο, επομένως δίνει καλή συγκομιδή (έως 8-12 κιλά ανά θάμνο) ακόμη και σε δυσμενείς χρονιές για επικονίαση. Η κορώνα είναι παχιά και απλώνεται - έτσι ώστε τα κλαδιά να μην σπάσουν κάτω από το δικό τους βάρος, τα στηρίγματα τοποθετούνται κάτω από τους ενήλικους θάμνους. Φωτεινά κόκκινα γλυκά και ξινά μούρα με μικρή ποσότητα μικρών σπόρων χρησιμοποιούνται σε κενά.
3. Το δώρο του Eagle - μια ευπροσάρμοστη ποικιλία με καθυστερημένη περίοδο ωρίμανσης, ανοσοποιητική σε ωίδιο μύκητα και σεπτωρία, που επηρεάζεται μετρίως από την ανθρακινόζη. Λόγω της καθυστερημένης ανθοφορίας, η ωοθήκη σχεδόν ποτέ δεν παγώνει. Τα μούρα ωριμάζουν άνισα. Η ποικιλία λατρεύεται για την υψηλή απόδοση (6-10 κιλά ή περισσότερο ανά θάμνο) και γλυκιά, με ευχάριστη ξινή γεύση. Βαθμολογία δοκιμής - 4,3 πόντοι.

Χρυσή σταφίδα

Η πατρίδα των χρυσών σταφίδων είναι η Βόρεια Αμερική. Οι Ρώσοι κάτοικοι του καλοκαιριού το υποτιμούν και συχνά το χρησιμοποιούν ως διακοσμητικό θάμνο. Την άνοιξη, οι ανθισμένες σταφίδες καλύπτονται με αρωματικά κίτρινα άνθη σε τέτοιες ποσότητες που μερικές φορές τα φύλλα δεν είναι καν ορατά.

Ενδιαφέρων! Τα φρούτα είναι εντυπωσιακά σε μια ποικιλία αποχρώσεων: σε γειτονικά κλαδιά, μαύρα, κιτρινωπά, μοβ, πορτοκαλί και ροζ μούρα ταυτόχρονα επιπλέουν. Το φθινόπωρο, οι θάμνοι αποκτούν ποικίλο κίτρινο-κόκκινο-πράσινο χρώμα. Αυτή τη στιγμή είναι ιδιαίτερα όμορφα.

Ο θάμνος είναι απολύτως ανεπιτήδευτος και ριζώνεται σχεδόν σε οποιαδήποτε περιοχή: σε μερική σκιά και σε ηλιόλουστες θέσεις, σε ελαφριά και βαριά εδάφη, σε πεδιάδες και πλαγιές. Αντέχει τους χειμερινούς παγετούς κάτω από -30 ° C. Πρακτικά δεν είναι άρρωστο, ανθεκτικό στη μόλυνση από το αέριο και τη σκόνη:

1. Πρώιμη ποικιλία Kishmishnaya ανθίζει τον Μάιο, αποδίδει καρπούς την πρώτη δεκαετία του Ιουνίου. Σε αυτήν την περίπτωση, τα μούρα διατηρούνται στα κλαδιά μέχρι τον Αύγουστο. Φρούτα ασυνήθιστου σχήματος καρδιάς, χωρίς σπόρους, ανοιχτό πορφυρό χρώμα. Σε καρποφόρα χρόνια, ένας θάμνος δίνει έως και 10 κιλά μούρα.
2. Novosibirsk μεσαία σεζόν ποικιλία Ermak ριζώνει εξίσου καλά στη μεσαία λωρίδα και στη Σιβηρία, παντού δίνει μια αξιοπρεπή συγκομιδή - 5-8 κιλά ανά θάμνο. Είναι ανθεκτικό στην ξηρασία και ανθεκτικό στον παγετό. Είναι καλύτερα να φυτέψετε θάμνους σε ομάδες: σε αποσπασμένα φυτά, η επικονίαση μειώνεται κατά 20-30%. Τα μούρα έχουν σκούρο χρώμα, όπως μαύρες σταφίδες, γλυκόξινη γεύση με ευχάριστη μυρωδιά, ασυνήθιστο για αυτήν την κουλτούρα.
   

   Ερμάκ
3. Μεσοπρόθεσμα Shafak ανέχεται χειμώνα χωρίς χιονιά, είναι ανθεκτικό σε ασθένειες και έντομα. Τα φρούτα ωριμάζουν όχι νωρίτερα από τα μέσα Αυγούστου. Η απόδοση φτάνει τα 5-8 kg ανά θάμνο. Τα ώριμα μούρα με πλούσια απόχρωση κόκκινου-πορτοκαλιού έχουν μια χαρακτηριστική γλυκόξινη γεύση "σταφίδας".
   

   Σαφάκ

συμπέρασμα

Οι σταφίδες είναι ένα καταπληκτικό δώρο από τη φύση. Οι Ρώσοι έχουν από καιρό ερωτευτεί με αυτό το ανεπιτήδευτο, πλούσιο σε βιταμίνες και πολύ νόστιμο μούρο. Οι κτηνοτρόφοι έχουν αναπτύξει πολλές ποικιλίες, διαφορετικές γεύσεις, χρώμα, μέγεθος και ρυθμό ωρίμανσης των φρούτων.

Οι θάμνοι με ζώνες ριζώνουν εξίσου καλά στα Ουράλια και τη Σιβηρία, στον Καύκασο και την Άπω Ανατολή, στην περιοχή του Βόλγα και στην κεντρική Ρωσία.