Ποιο είναι το ριζικό σύστημα του σίτου και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του

Το σιτάρι είναι εκπρόσωπος της μονοκοτυλήδονης τάξης, της οικογένειας των σιτηρών. Η σημασία της στη ζωή και την ιστορία της ανθρωπότητας δύσκολα μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Αυτή είναι η κύρια πρώτη ύλη για αλεύρι και όλους τους τύπους προϊόντων αρτοποιίας. Το φυτό χρησιμοποιείται μαζικά ως τεχνική ή καλλιέργεια ζωοτροφών.

Χαρακτηριστικά του συστήματος ρίζας σιταριού

Ριζώνει μέχρι 2 μέτρα θρεπτικά φυτά με τα απαραίτητα στοιχεία, ωστόσο, δεν απορροφούν νερό σε ολόκληρη την επιφάνεια. Η υγρασία απορροφάται από λεπτές τρίχες καλυμμένες με βλέννα των φυτών. Αυτή η περιοχή ονομάζεται ζώνη αναρρόφησης. Κοντά βρίσκεται η ζώνη διαίρεσης - το μέρος που είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη.

Ενδιαφέρων! Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ριζών του σίτου είναι η πυκνότητα: καταλαμβάνουν έως και 300.000 km ανά εκτάριο σπαρμένου εδάφους.

Τύπος ρίζας

Το σιτάρι, όπως όλα τα μονόκοτα, έχει ινώδες σύστημα.: αντί για μια έντονη κύρια ρίζα, υπάρχει ένα σύμπλεγμα πλευρικών. Αυτό επιτρέπει στην καλλιέργεια να καλύψει μια μεγάλη περιοχή, αλλά οι πλευρικές ρίζες δεν μπαίνουν βαθιά στο έδαφος. Στην πραγματικότητα, το ινώδες σύστημα είναι μια ανάπτυξη σε πλάτος, όχι σε βάθος.

Ο κόμβος ανόρθωσης παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ρίζας των δημητριακών. - διάφοροι υπόγειοι βλαστικοί κόμβοι, το ένα κοντά στο άλλο. Υπό καλές συνθήκες, δένονται πολλοί τέτοιοι κόμποι. Μοιάζουν με πάχυνση του στελέχους στο έδαφος, σε βάθος 1-3 εκ. Διαμορφώνονται στη φάση ανάπτυξης 3-4 φύλλων.

Όλες οι νέες βλαστοί σχηματίζονται από τον κόμβο - ο θάνατος ή η ζημιά του καταστρέφει πλήρως το φυτό. Ως εκ τούτου, η διατήρηση αυτού του σχηματισμού είναι μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες για τους γεωπόνους κατά τη σπορά.

Ένας μεγάλος αριθμός βλαστών σε ένα εργοστάσιο μειώνει την απόδοση των πόρων που απορροφάται, επομένως, θεωρείται ότι σε ένα δημητριακό με 4-5 βλαστούς, ο αριθμός των επιπλέον αυτιών συσχετίζεται βέλτιστα με την ποιότητά τους. Πρόσθετοι βλαστοί σε τέτοιες συνθήκες δεν διαφέρουν από τον κύριο στο μήκος του αχύρου, του μεγέθους και του αριθμού των ανθέων και των κόκκων.

Ενδιαφέρον στον ιστότοπο:

Χρήση σιταριού ως πράσινη κοπριά το φθινόπωρο και την άνοιξη

Στάδια σποράς χειμερινού σίτου και φροντίδας φύτευσης

Λιπάσματα για χειμερινό σιτάρι: πώς να ταΐσετε το φθινόπωρο

Πώς μεγαλώνει και αναπτύσσεται η ρίζα

Όταν το περικάρπιο σκάσει στο κάτω μέρος του κόκκου, εμφανίζεται η κύρια ρίζα... Μετά από 2-3 ημέρες, σχηματίζονται οι πρώτες 2 πλευρικές ρίζες, μετά από άλλες 1-2 ημέρες αναπτύσσεται το δεύτερο ζεύγος. Πάνω από αυτά, σχηματίζεται το έκτο και το έβδομο, τα οποία αναπτύσσονται σε ορθή γωνία με τα πρώτα 2 ζεύγη.

Αναφορά! Δεδομένου ότι αυτές οι ρίζες προέρχονται από τον εμβρυϊκό σπόρο, ονομάζονται εμβρυϊκά. Παραμένουν καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής των δημητριακών, αν και καταλαμβάνουν ένα σχετικά μικρό μέρος ολόκληρου του συστήματος.

Στην αρχή της ανάπτυξης, 4 φύλλα στο εμβρυϊκό στέλεχος στο επίπεδο του 1 φύλλου αρχίζουν να σχηματίζονται κόβοντας άκρες με τυχαίες ρίζες, οι οποίες μέχρι στιγμής μοιάζουν με μικρές θηλές. Καθώς μεγαλώνουν, διαπερνούν το φύλλο από το οποίο τοποθετήθηκαν, καθώς είναι κοντά μεταξύ τους.

Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν

Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των ριζών.: λιπάσματα, θερμοκρασία και υγρασία του εδάφους, δομή και οξύτητα του εδάφους, χρόνος σποράς.

Για τον σωστό σχηματισμό του πρωτογενούς ριζικού συστήματος, θερμοκρασία εδάφους θα πρέπει να είναι σε + 15 ... + 20 ° С. Η ανάπτυξη θα ξεκινήσει με χαμηλότερους ρυθμούς, αλλά τότε θα είναι πιο αργή. Ο κόμβος ανόρθωσης επηρεάζεται από την υγρασία της γης: εάν το έδαφος είναι ξηρό, δεν θα λάβει αρκετά θρεπτικά συστατικά.

Το φυτό δεν αναπτύσσεται καλά σε πολύ όξινο έδαφος... Η οξύτητα επηρεάζει αρνητικά τη ζώνη αναρρόφησης, εμποδίζοντας την απορρόφηση των μετάλλων.

Διαβάστε επίσης:

Γιατί είναι επικίνδυνο το νέφος σίτου και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Τι να προστατεύσετε τις καλλιέργειες από: παράσιτα και ασθένειες του σίτου

Ο ρόλος των λιπασμάτων στην ανάπτυξη των ριζών

Το έδαφος σπάνια έχει αρκετά θρεπτικά συστατικά σε εύπεπτη μορφή... Επομένως, το σιτάρι γονιμοποιείται επιπλέον. Μια λανθασμένη αναλογία φωσφόρου, καλίου και αζώτου μειώνει την παραγωγικότητα των φυτών και την ποιότητα των σιτηρών και αυξάνει την ευπάθεια στις ασθένειες.

Η ποσότητα ορυκτών για το σχηματισμό επαρκούς απόδοσης σιτηρών ανά 1 εκτάριο:

• 25–35 kg αζώτου.
• 11-13 κιλά φωσφόρου.
• 20-27 κιλά καλίου
• 5 κιλά ασβεστίου.
• 4 κιλά μαγνήσιο
• 3,5 κιλά θείου;
• 5 g βόριο;
• 8,5 g χαλκού.
• 270 g σιδήρου;
• 82 g μαγγανίου;
• 60 g ψευδάργυρου
• 0,7 g μολυβδαινίου.

Τα λιπάσματα αζώτου εφαρμόζονται στις αρχές της άνοιξης... Επιταχύνουν την ανύψωση, αυξάνουν την πυκνότητα του στελέχους και τον αριθμό των τμημάτων του ανθέου. Όταν το φυτό αρχίζει να μεγαλώνει στο σωλήνα, πραγματοποιείται μια δεύτερη σίτιση, η οποία αυξάνει την απόδοση. Την τρίτη φορά που το σιτάρι γονιμοποιείται όταν πηγαίνει.

Δευτερεύουσες ρίζες στο χειμερινό σιτάρι

Οι χειμερινές καλλιέργειες έχουν πρωτογενείς ρίζες, που σχηματίζονται στο εμβρυϊκό υποκοτύλιο (εμβρυϊκό στέλεχος) σπόρων, και δευτερεύον, που αναπτύσσονται από κόμβους άσκησης. Το τελευταίο εμφανίζεται 20 ημέρες μετά τη βλάστηση. Κατά τη διάρκεια της ωρίμανσης, σχηματίζονται 2 ρίζες από κάθε νέο στέλεχος, που τροφοδοτούν τους πλευρικούς βλαστούς. Ταυτόχρονα, οι πρωτογενείς ρίζες δεν σταματούν τη δουλειά τους και εάν οι δευτερεύουσες δεν έχουν αναπτυχθεί (για παράδειγμα, λόγω ξηρασίας), τότε παρέχουν πλήρως στα δημητριακά μεταλλικά στοιχεία και νερό.

Προσοχή! Οι δευτερεύουσες ρίζες σχηματίζονται μόνο σε επαρκές επίπεδο υγρασίας (60-70% της συνολικής χωρητικότητας υγρασίας) και θερμοκρασίες εντός + 10… + 24 ° С. Αναπτύσσονται πιο έντονα εάν το σιτάρι έχει σπαρθεί βάθος 3-4 cm.

Η απορροφητική δραστηριότητα του δευτερεύοντος συστήματος επηρεάζεται από ένα στοιχείο όπως το θείο... Το ιχνοστοιχείο συμμετέχει στο μεταβολισμό υδατανθράκων και αζώτου, εξασφαλίζει τη συσσώρευση αμύλου και ζάχαρης στους κόκκους. Με την έλλειψη ουσίας στο έδαφος και τις ρίζες, η απόδοση της καλλιέργειας μειώνεται.

Περιεκτικότητα σε θείο στις ρίζες του χειμερινού σίτου: 5: 1 σε σχέση με το άζωτο.

συμπέρασμα

Το ριζικό σύστημα του σιταριού είναι εξίσου σημαντικό για μια πλούσια συγκομιδή όπως το στέλεχος. Παρέχει μεταφορά νερού και θρεπτικών συστατικών, επηρεάζοντας τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Οι ρίζες αναπτύσσονται σωστά στη βέλτιστη υγρασία, θερμοκρασία, σύνθεση εδάφους.