Πώς να ταΐσετε λεμόνι εσωτερικού χώρου

Οι λάτρεις των φυτών εσωτερικού χώρου εκτιμούν τη λεμονιά για τον εξωτισμό και την ελκυστική εμφάνισή του. Ακόμα και το χειμώνα, ένα μικροσκοπικό δέντρο ευχαριστεί το μάτι με έντονη πράσινη μάζα και κατά τη διάρκεια της καρποφορίας, παρατηρείται αφθονία λεπτών λουλουδιών, ωοθηκών και φρούτων. Και συχνά ανθίζουν και καρποφορούν.

Το φυτό χρειάζεται τακτική και συχνή σίτιση. Με την έλλειψη θρεπτικών συστατικών, αρχίζει να πονάει και πεθαίνει. Τα λιπάσματα πρέπει να είναι οργανικά και μεταλλικά. Πώς να τρώτε λεμόνι στο σπίτι - διαβάστε παρακάτω.

Τύποι επιδέσμων για λεμόνι εσωτερικού χώρου σε μια κατσαρόλα

Η τακτική σίτιση για λεμόνι εσωτερικού χώρου αποτελεί εγγύηση για την υγεία των φυτών. Μόνο με την αφθονία των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών το φυτό θα ανθίσει και θα αποφέρει καρπούς.

Σε φτωχό έδαφος, τα εσπεριδοειδή αρχίζουν να πονάνε. Τα φύλλα του αλλάζουν σχήμα και χρώμα, πέφτουν. Η λεμονιά σε ένα δοχείο σταματά να αναπτύσσεται, σχηματίζοντας βλαστούς και ωοθήκες.

Στην εμφάνιση λεμόνι είναι εύκολο να καταλάβουμε ποιες ουσίες δεν έχει. Τα κύρια στοιχεία και τα σημάδια της ανεπάρκειας τους παρουσιάζονται στη λίστα:

1. Κάλιο. Με έλλειψη καλίου, τα χύματα γίνονται μεγάλα και διπλώνονται και στη συνέχεια αρχίζουν να πέφτουν. Οι βολές σταματούν να αναπτύσσονται. Τα φρούτα είναι μικρά με λεπτή κρούστα, είναι λίγα. Εάν η έλλειψη καλίου συνδυάζεται με υψηλή υγρασία, δημιουργούνται κολλώδεις κηλίδες στη λεμονιά.
2. Φώσφορος. Με την έλλειψη αυτής της ουσίας, ο μεταβολισμός διαταράσσεται. Τα φρούτα παίρνουν ένα άσχημο σχήμα, γίνονται μικρά, χονδροειδή, πυκνά και άγευστα. Τα φύλλα ξεθωριάζουν και φωτίζουν.
3. Αζωτο. Υπεύθυνος για την ανάπτυξη του φυτού και τον σχηματισμό πράσινης μάζας. Με έλλειψη αζώτου, εμφανίζονται κίτρινα σημεία στα φύλλα, αυξάνονται σε μέγεθος, τα νέα φύλλα έχουν απαλό κιτρινωπό-πράσινο χρώμα. Η διαδικασία της φωτοσύνθεσης διακόπτεται. Η ανάπτυξη του φυτού καθυστερεί. Λίγα παράγονται και είναι μικρά.
4. Ασβέστιο. Με την έλλειψη στοιχείου, οι πλάκες φύλλων στρίβονται και γέρνουν. Η κορυφή του δέντρου γίνεται χλωμό.
5. Σίδερο. Η ανάπτυξη της χλώρωσης είναι συνέπεια της έλλειψης σιδήρου. Αυτό το πρόβλημα χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα συμπτώματα: ελαφρά υποανάπτυξη φρούτων που πέφτουν από στεγνώματα στελέχους, ωχροκίτρινα φύλλα, ξήρανση της κορυφής του δέντρου.
6. Μαγγάνιο. Τα φύλλα γίνονται χλωμό, ξεχωρίζει ένα μοτίβο φλεβών.
7. Μπορ. Με ανεπάρκεια βορίου, τα φύλλα γίνονται χλωμό και κίτρινα, οι φλέβες στεγνώνουν και ραγίζουν. Υδατώδη σημεία εμφανίζονται στις πλάκες των φύλλων. Τα φρούτα καλύπτονται με σκούρα σημεία και θρόμβους ρητίνης.
8. Χαλκός. Η κορυφή του δέντρου μαραίνεται.

Τα περιγραφόμενα στοιχεία πρέπει να υπάρχουν σε δολώματα εσπεριδοειδών. Ορισμένες άλλες ουσίες είναι επίσης χρήσιμες για τα λεμόνια. Για παράδειγμα, ορισμένοι κηπουροί ποτίζουν το γλάστρες με ένα διάλυμα γλυκόζης, το οποίο παρέχει ενέργεια για την ανάπτυξη του δέντρου.

Τα πιο σημαντικά στοιχεία είναι ο φωσφόρος, το κάλιο και το άζωτο. Επιπλέον, το λεμόνι χρειάζεται 2 φορές περισσότερο άζωτο από το φώσφορο και το κάλιο.

Σπουδαίος! Τα εσπεριδοειδή τρέφονται σύμφωνα με το πρόγραμμα, παρατηρώντας τις αναλογίες λιπασμάτων. Η περίσσεια θρεπτικών ουσιών δεν είναι λιγότερο επιζήμια για την κατάσταση των φυτών από μια ανεπάρκεια.

Ορυκτό

Τα ορυκτά λιπάσματα εφαρμόζονται τουλάχιστον μία φορά κάθε 2 εβδομάδες. Συνιστάται η εναλλαγή οργανικών και ανόργανων σκευασμάτων.

Σε εξειδικευμένα καταστήματα πωλούν έτοιμα μείγματα ιχνοστοιχείων.Και τα δύο ειδικά παρασκευάσματα για εσπεριδοειδή και καθολικά παρασκευάσματα για ανθοφόρα φυτά και οπωροφόρα δέντρα είναι κατάλληλα. Τέτοια λιπάσματα αραιώνονται σύμφωνα με τις οδηγίες, χωρίς να υπερβαίνει τη δοσολογία. Το συμπυκνωμένο διάλυμα θα κάψει τις ρίζες του φυτού.

Προσοχή! Όταν επιλέγετε σύνθετα λιπάσματα για λεμόνι, δώστε προσοχή στη σύνθεση. Θα πρέπει να είναι απαλλαγμένο από χλώριο. Αυτή η ουσία αντενδείκνυται σε εσπεριδοειδή και προκαλεί την ανάπτυξη χλώρωσης.

Προετοιμάστε τα μεταλλικά επιθέματα από μόνα τους. Για αυτό χρησιμοποιούνται μονο-λιπάσματα. Αναμιγνύονται μεταξύ τους ή χρησιμοποιούνται ξεχωριστά.

Η λίστα δείχνει πώς να ταΐσετε το λεμόνι και παρέχεται η κατά προσέγγιση συγκέντρωση των πιο δημοφιλών μεταλλικών ενώσεων:

1. Νιτρικό αμμώνιο... Χρησιμοποιείται ως λίπασμα αζώτου. Πάρτε 15 g του φαρμάκου ανά λίτρο νερού. Για ένα φυτό, χρησιμοποιήστε 0,5 έως 1 λίτρο λιπάσματος, ανάλογα με το μέγεθος της γλάστρας.
2. Υπερφωσφορικό. Είναι πηγή φωσφόρου. Χρησιμοποιείται με 2 τρόπους. Στην πρώτη περίπτωση, 25 g υπερφωσφορικού βρασμού σε 0,5 l νερού μέχρι την πλήρη διάλυση. Το προκύπτον συμπύκνωμα αναμιγνύεται με 5 λίτρα νερού. Δεν χρησιμοποιείται περισσότερο από 1 λίτρο προϊόντος ανά φυτό. Οι κόκκοι χρησιμοποιούνται επίσης ως παράγοντας παρατεταμένης αποδέσμευσης. Για αυτό, 10-15 g του φαρμάκου ενσταλάσσονται στο έδαφος. Κατά το πότισμα, οι κόκκοι θα διαλυθούν αργά, κορεσμός του εδάφους με φώσφορο.
3. Inkstone. Για ένα υγιές φυτό, αρκεί μια μηνιαία σίτιση 2 g του προϊόντος αραιωμένου σε λίτρο νερού. Με σημάδια χλωρότητας, 40 g θειικού σιδήρου λαμβάνονται για αυτήν την ποσότητα υγρού.
4. Αλάτι καλίου. Διαποτίζει το έδαφος με κάλιο. Για 1 λίτρο νερού, πάρτε 2 g της ουσίας.
5. Κάλιο ξινό μαγγάνιο. Πηγή μαγγανίου και καλίου. 1 g του φαρμάκου λαμβάνεται ανά λίτρο νερού.

Ορισμένες από τις ουσίες που παρουσιάζονται χρησιμοποιούνται συνήθως σε συνδυασμό, άλλες ξεχωριστά. Για παράδειγμα, το νιτρικό κάλιο, το νιτρικό αμμώνιο και το υπερφωσφορικό συχνά αναμιγνύονται. Το σίδηρο vitriol και το ξινό κάλιο μαγγανίου εισάγονται ξεχωριστά.

Συνιστάται στους αρχάριους καλλιεργητές να χρησιμοποιούν ένα έτοιμο μείγμα μικρο και μακρο στοιχείων. Η ανάμιξη μεμονωμένων στοιχείων είναι μια πολύπλοκη επιστήμη που απαιτεί πρακτική εμπειρία και γνώση.

Σημείωση! Το ασταθές νερό της βρύσης περιέχει πολύ χλώριο και αυξάνει τον κίνδυνο χλώρωσης. Όταν χρησιμοποιείτε αυτό το υγρό για πότισμα, το φυτό θα χρειαστεί περισσότερο σίδηρο.

Οργανικός

Τα οργανικά λιπάσματα δεν είναι λιγότερο σημαντικά για το φυτό από τα ανόργανα λιπάσματα. Εφαρμόζονται επίσης τουλάχιστον 2 φορές το μήνα, εναλλάσσοντας με μεταλλικά παρασκευάσματα.

Πώς να γονιμοποιήσετε λεμόνι (οργανικό):

1. Περιττώματα κοτόπουλου και περιστεριού. 1 κιλό κοπριά χύνεται σε έναν κουβά με νερό. Ο υπόλοιπος όγκος γεμίζει με νερό. Τα συστατικά αναμιγνύονται έως ότου διαλυθούν πλήρως.
2. Κοπριά αγελάδων ή αλόγων... Η κοπριά αραιώνεται σε αναλογία 1: 3 με νερό. Το εργαλείο επιτρέπεται να παρασκευάζεται για μια εβδομάδα. Στη συνέχεια, ο προκύπτων όγκος αραιώνεται με 3 μέρη νερού. Ένα φυτό χρησιμοποιεί από 0,5 έως 1 λίτρο λιπάσματος.
3. Biohumus. Πωλείται σε καταστήματα κηπουρικής. Αραιώνεται με νερό σε αναλογία 1: 5.
4. Μαυρόχωμα. Για 1 μέρος του χούμου, πάρτε 5 λίτρα νερό.

Είναι χρήσιμο να προσθέσετε χούμο και κοπριά αλόγου στο έδαφος κατά τη μεταφύτευση. Για να γίνει αυτό, προσθέστε 1 μέρος της συνολικής μάζας λιπάσματος στο μείγμα. Αυτή η σίτιση είναι αρκετή για 4-6 μήνες.

Συμβουλή! Συνιστάται η προσθήκη υπερφωσφορικού ή τέφρας στη βιολογική τροφή. Ουσίες όχι μόνο διαποτίζουν το έδαφος με σημαντικά μέταλλα, αλλά βελτιώνουν επίσης την πεπτικότητα της οργανικής ύλης.

Λαϊκές συνταγές

Τα σπίτια για φυτά εσωτερικού χώρου χρησιμοποιούν επίσης μη τυποποιημένα προϊόντα που παρασκευάζονται σύμφωνα με λαϊκές συνταγές. Παρασκευάζονται από φαρμακευτικά προϊόντα ή συμβατικά προϊόντα.

Λαϊκές θεραπείες:

1. Νερό ενυδρείου... Αντί να ρίχνουμε νερό με απορρίμματα κατά τον καθαρισμό του ενυδρείου, ποτίζεται με λεμόνι. Αυτό το υγρό περιέχει βερμικά κομπόστ, το οποίο είναι χρήσιμο για τα λεμόνια.
2. Τσάι και καφές. Αυτά τα κεφάλαια χρησιμοποιούνται με δύο τρόπους. Το πιο οικονομικό είναι να θάβετε μεταχειρισμένα παρασκευάσματα τσαγιού ή καφέ στο έδαφος.Ωστόσο, αυτή η παραλλαγή προκαλεί συχνά την εμφάνιση μύγας φρούτων. Είναι πιο βολικό να ποτίζετε το φυτό με στραγγιστό δυνατό τσάι ή καφέ.
3. Φλαμουριά. Περιέχει μεγάλη ποσότητα καλίου και φωσφόρου. Για να προετοιμάσετε ένα διάλυμα σε 1 λίτρο νερού, προσθέστε 1-2 λίτρα σκόνης. Είναι χρήσιμο να προσθέσετε τέφρα σε διάλυμα κοπριάς κοπριάς ή κοπριάς.
4. Λίμνη λίμνης. Ποτίστηκαν το χώμα σε μια κατσαρόλα σε αδιάλυτη μορφή. Μια ώρα αργότερα, το χώμα χαλαρώνει.
5. Κινόα ή τσουκνίδα. Υπάρχουν δύο τρόποι εφαρμογής του επιδέσμου: υγρό και στεγνό. Για την υγρή μέθοδο, παρασκευάζονται 50 g ξηρού γρασιδιού με ένα λίτρο βραστό νερό. Η σύνθεση χύνεται πάνω από ένα λεμόνι. Η ξηρή μέθοδος περιλαμβάνει την ταφή χούφτας χόρτου στο έδαφος. Τα θρεπτικά συστατικά θα ξεπλυθούν κατά το πότισμα.
6. Έγχυση δέρματος μπανανών και κελυφών αυγών. Σε ένα βάζο 3 λίτρων, απλώστε τη φλούδα των 6 μπανανών και το κέλυφος των 6 αυγών (κατά προτίμηση με μεμβράνες). Η έγχυση επιμένει για μια εβδομάδα. Στη συνέχεια αραιώνεται ½ με νερό. Για 1 φυτό ενηλίκων, καταναλώνεται 1 λίτρο λιπάσματος.
7. Ζωμός ψαριού... Για 1 λίτρο νερού, πάρτε 300 g μικρών ψαριών ή απορριμμάτων ψαριών. Το μείγμα βράζει και μαγειρεύεται σε χαμηλή φωτιά για μία ώρα. Το υγρό διηθείται και αραιώνεται με ίση ποσότητα νερού.
8. Ζάχαρη. Κατά τη διάρκεια της ενεργού περιόδου καλλιέργειας, μια εφάπαξ σίτιση γλυκόζης θα είναι χρήσιμη για το λεμόνι, το οποίο θα επιταχύνει την ανάπτυξη του φυτού. Για να το κάνετε αυτό, αραιώστε 2 κουταλιές της ζάχαρης σε ένα ποτήρι νερό και ρίξτε πάνω από το λεμόνι με την προκύπτουσα σύνθεση. Μερικοί κηπουροί έβαλαν αδιάλυτη ζάχαρη στην κατσαρόλα.
9. Κόλλα ξυλουργικής (οστών). 50 g κόλλας οστών χύνονται σε 1 λίτρο νερού και βράζονται έως ότου το προϊόν γίνει υγρό. Η προκύπτουσα σύνθεση χύνεται πάνω από ένα λεμόνι.
10. Υπερμαγγανικό κάλιο. Για τη διατροφή, προετοιμάστε ένα ανοιχτό ροζ διάλυμα υπερμαγγανικού καλίου. Ποτίζουν το φυτό το βράδυ, μετά το ηλιοβασίλεμα. Οι υπεριώδεις ακτίνες καταστρέφουν τις δραστικές ενώσεις, αποτρέποντάς τις να απορροφηθούν.

Πώς να ταΐσετε μια λεμονιά κατά την ανθοφορία στο σπίτι

Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας, το φυτό χρειάζεται αυξημένη ποσότητα αζώτου. Τα λιπάσματα αζώτου εφαρμόζονται τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα. Μπορεί να είναι είτε νιτρικό αμμώνιο είτε σπιτικά φάρμακα.

Επιπλέον, το λεμόνι χρειάζεται φωσφόρο και κάλιο. Είναι καλύτερα να χρησιμοποιείτε σύνθετα λιπάσματα με βάση και τις τρεις βασικές ουσίες. Για την παρασκευή του φαρμάκου, 35 g υπερφωσφορικού, 30 g ουρίας και 35 g καλίου διαλύονται σε 10 λίτρα νερού.

Για να επιταχυνθεί ο σχηματισμός ωοθηκών, το δέντρο ψεκάζεται με παράγοντες που περιέχουν βόριο. Σπιτική συνταγή - ένα διάλυμα 1 δισκίου θρυμματισμένο σε σκόνη σε ένα ποτήρι νερό.

Συμβουλή! Συνιστάται η εναλλαγή μείγματος ουρίας, υπερφωσφορικού και καλίου με οργανικά λιπάσματα.

Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, το λεμόνι πρέπει να γονιμοποιηθεί καθ 'όλη την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού. Η σωστή σίτιση θα βοηθήσει το φυτό να σχηματίσει ταξιανθίες γρηγορότερα και να μειώσει την πιθανότητα πτώσης τους.

Γονιμοποίηση κατά την καρποφορία για γρήγορη ωρίμανση

Κατά τη διάρκεια της καρποφορίας, χρειάζεται ένα λεμόνι σε ειδική φροντίδα. Προκειμένου τα φρούτα να σχηματιστούν σωστά και να ωριμάσουν γρήγορα, είναι σημαντικό να παρέχετε στο δέντρο επαρκή ποσότητα χρήσιμων στοιχείων.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στα σύνθετα ορυκτά λιπάσματα. Πρέπει να περιέχουν όλες τις απαραίτητες ουσίες για τα εσπεριδοειδή.

Στα καταστήματα υπάρχουν ειδικές σάλτσες για λεμόνια, για παράδειγμα, "Growth Master Elite για εσπεριδοειδή". Περιέχουν τη βέλτιστη ποσότητα της απαιτούμενης ποσότητας ουσιών.

Εάν δεν υπάρχει δυνατότητα αγοράς ειδικών προϊόντων, χρησιμοποιούνται υπερφωσφορικά, νιτρικό αμμώνιο, άλατα καλίου, μαγγάνιο και σίδηρος. Ορισμένες από τις ουσίες μπορούν να αντικατασταθούν με λαϊκές θεραπείες, για παράδειγμα, αντί για υπερφωσφορικό και κάλιο, χρησιμοποιούν διάλυμα τέφρας, κόλλα οστών ή ζωμό ψαριού και αντί αζωτούχων λιπασμάτων - πολτός ή έγχυση σε φλούδες μπανάνας. Ο θειικός σίδηρος πρέπει να προστεθεί ξεχωριστά.

Σημείωση! Το πλεονέκτημα των λαϊκών θεραπειών είναι ότι πολλές από αυτές περιέχουν τις περισσότερες από τις ουσίες που χρειάζεται λεμόνι.

Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, το λεμόνι τρέφεται όλο το καλοκαίρι και την άνοιξη.Αυτό γίνεται ακόμη και αν υπάρχουν ταξιανθίες και φρούτα ταυτόχρονα στο δέντρο.

Πώς να ταΐσετε λεμόνι για αρχάριους

Η επικάλυψη είναι απαραίτητη για το λεμόνι για σωστή ανάπτυξη, ανάπτυξη και καρποφορία. Ωστόσο, εάν το λίπασμα εφαρμόζεται λανθασμένα, θα βλάψει μόνο το φυτό.

Παρατηρήστε τους βασικούς κανόνες και τις αποχρώσεις της εισαγωγής θρεπτικών σκευασμάτων:

1. Ποτίστε άφθονα το λεμόνι πριν από τη λίπανση. Αυτό γίνεται έτσι ώστε η θρεπτική σύνθεση να κατανέμεται ομοιόμορφα στο έδαφος και να μην καίει τις ρίζες.
2. Τα λιπάσματα εφαρμόζονται το πρωί ή το βράδυ όταν ο ήλιος είναι ανενεργός. Κάτι τέτοιο κατά τη διάρκεια της ημέρας αυξάνει τον κίνδυνο εγκαυμάτων φύλλων.
3. Όταν το φυτό είναι υπό πίεση, δεν χρησιμοποιείται λίπανση. Επομένως, τουλάχιστον μια εβδομάδα μετά το κλάδεμα ή τη μεταφύτευση, το λεμόνι δεν τρέφεται.
4. Για την παρασκευή θρεπτικών διαλυμάτων χρησιμοποιείται ζεστό ζεστό νερό. Το χλώριο στο υγρό λιπάσματος θα βλάψει το λεμόνι.
5. Δεν πρέπει να ξεπεραστεί η συγκέντρωση του λιπάσματος. Αυτό θα κάψει τις ρίζες και θα δημιουργήσει υπερβολικά θρεπτικά συστατικά, τα οποία είναι επίσης επιβλαβή. Για παράδειγμα, με πολύ άφθονη γονιμοποίηση αζώτου, το δέντρο σχηματίζει πολύ πράσινη μάζα, αλλά τα φρούτα αναπτύσσονται λίγο και είναι μικρά.
6. Το χειμώνα, με το σωστό καθεστώς θερμοκρασίας, το λεμόνι μπαίνει σε αδρανή κατάσταση. Δεν χρειάζεται να τον ταΐσεις. Εάν το δωμάτιο είναι ζεστό, το σύνθετο λίπασμα εφαρμόζεται μία φορά το μήνα.

Είναι ενδιαφέρον:

Πορτοκαλί ποικιλία λεμονιού Meyer: περιγραφή, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, χαρακτηριστικά καλλιέργειας.

Πώς να καλλιεργήσετε λεμόνι στο σπίτι σε ένα περβάζι.

Πολλαπλασιασμός λεμονιού με μοσχεύματα και καλλιέργεια στο σπίτι.

συμπέρασμα

Το λεμόνι είναι ένα φυτό που απαιτεί τη σύνθεση του εδάφους. Σχηματίζει μεγάλο αριθμό ταξιανθιών και φρούτων, τα οποία καταναλώνουν πολλά θρεπτικά συστατικά. Για να αποφευχθεί η ανισορροπία των μακρο- και μικροστοιχείων και το δέντρο δεν βλάπτει, τρέφεται κάθε εβδομάδα κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου. Το διάλειμμα γίνεται μόνο το χειμώνα.

Για τη σίτιση λεμονιού, χρησιμοποιούνται τόσο τα αγορασμένα όσο και τα σπιτικά προϊόντα. Η κύρια προϋπόθεση είναι ότι πρέπει να περιέχουν επαρκή ποσότητα φωσφόρου, αζώτου, καλίου, μαγγανίου, σιδήρου, ασβεστίου και βορίου.