Γιατί το πιπέρι μαραίνεται στο ανοιχτό χωράφι και τι να κάνετε για να σώσετε τη σοδειά σας

Ορεκτικά και υγιεινά πιάτα με πιπεριά από τον δικό σας κήπο, χωρίς χημικά και πρόσθετα - τι θα μπορούσε να είναι πιο νόστιμο; Πολλοί κάτοικοι του καλοκαιριού αποφασίζουν να καλλιεργήσουν πάπρικα χωρίς να ακολουθήσουν τους κανόνες και τις αποχρώσεις αυτής της πολύ δύσκολης διαδικασίας. Αλλά αντί για ζουμερά και φωτεινά φρούτα, βλέπουν μαραμένους θάμνους στα κρεβάτια.

Για να μην συμβεί αυτό στον κήπο σας, θα καταλάβουμε γιατί οι πιπεριές μαραίνονται στο ανοιχτό χωράφι και πώς να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο.

Γιατί οι θάμνοι και τα φύλλα πιπεριού μαραίνονται στα κρεβάτια

Η πατρίδα του πιπεριού είναι η Κεντρική Αμερική. Τα φρούτα του είναι φωτεινά, ζουμερά, γεμάτα βιταμίνες, αλλά το ίδιο το φυτό είναι ιδιότροπο και θερμόφιλο και απαιτεί προσεκτική φροντίδα. Του οι ποικιλίες διαφέρουν ως προς την απόδοση, το χρόνο βλάστησης και το μέγεθος των φρούτων.

Η βιωσιμότητα του εργοστασίου επηρεάζεται:

• εσφαλμένα επιλεγμένο έδαφος ·
• έλλειψη φωτός
• πολύ συχνό πότισμα.
• μη συμμόρφωση με το καθεστώς θερμοκρασίας, ρεύματα ·
• ξηρός αέρας.

Τα παράσιτα των εντόμων έχουν επιζήμια επίδραση... Ακόμα κι αν θέλετε να καλλιεργήσετε ένα λαχανικό φιλικό προς το περιβάλλον, δεν πρέπει να παραμελήσετε τα φυτοφάρμακα, διαφορετικά το φρούτο θα καταναλωθεί πριν από εσάς ή το βλαστάρι θα καταστραφεί ακόμη και πριν εμφανιστεί η ωοθήκη. Οι βακτηριακές ασθένειες είναι επίσης μια κοινή αιτία μαρασμού.

Προσοχή! Όταν καλλιεργείτε πιπεριές, να είστε προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι ορισμένοι από αυτούς θα πεθάνουν χωρίς προφανή λόγο - λόγω της φυσικής επιλογής, δηλαδή, ως το πιο αδύναμο στην ομάδα.

Αιτίες του προβλήματος

Για να επιλέξετε μια θεραπεία για πιπεριές, θα πρέπει να μάθετε την πηγή του προβλήματος... Μπορείτε να προσδιορίσετε την αιτία της μαρασμού από τα εξωτερικά σημάδια των προσβεβλημένων φυτών, τα χαρακτηριστικά του εδάφους και τις τρέχουσες καιρικές συνθήκες.

Ασθένειες

Μεταξύ των πιο κοινών ασθενειών που επηρεάζουν το πιπέρι, - λευκή σήψη, καθυστέρηση, γκρίζα σήψη, μακροσπορίωση, μαύρο πόδι, σεπόρια, καθώς και φουσάριο και σπονδυλική βλάστηση.

Λευκή σήψη ή σκλήρυνση

Επηρεάζει το ριζικό τμήμα του φυτού... Το λευκό μυκητιακό μυκήλιο καλύπτει τις πληγείσες περιοχές με ένα συνεχές στρώμα, μετά το οποίο εμφανίζονται μαύροι σχηματισμοί - σκληροτία (εξ ου και το όνομα).

Τα νοσούντα φρούτα μπορούν να διακριθούν αμέσως: υδαρής, μαλακή, με επικάλυψη με κροκιδωτό. Τα καλά νέα είναι ότι συνήθως η λευκή σήψη θα σκοτώσει μόνο μερικά φυτά, αλλά όχι όλα. Ωστόσο, παραμένει στο έδαφος και στα άρρωστα φύλλα.

Αργά

Χαρακτηρίζεται από μεγάλες καφέ κηλίδες κατά μήκος της άκρης του φύλλου με μια άσπρη άνθηση αράχνης στο πίσω μέρος, καστανές και συρμένες κηλίδες στους μίσχους, σαπίζουν στους καρπούς. Η μόλυνση συμβαίνει συχνότερα από ασθένειες φύτευσης πατάτας, εξαπλωμένες από σπόρια που τελικά καταστρέφουν ολόκληρο το φυτό.

Οι καθυστερημένες ποικιλίες είναι πιο ευαίσθητες σε μολύνσεις, καθώς το παθογόνο αγαπά περισσότερο το δεύτερο μισό του καλοκαιριού και του φθινοπώρου, υψηλή θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της ημέρας και χαμηλή τη νύχτα, υψηλή υγρασία και συχνή βροχόπτωση.

Γκρι σήψη

Εμφανίζεται σε φυτά που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο ταινιών... Λόγω του πυκνού υλικού, η υγρασία αυξάνεται σε ένα ακραίο επίπεδο, το οποίο εγγυάται την ανάπτυξη ασθενειών. Η υγρασία 80% και η θερμοκρασία 10-15 ° C προκαλεί βλάβη στα στελέχη και τα φύλλα, κυρίως τα χαμηλότερα: καφέ κηλίδες εμφανίζονται με μια γκριζωπή άνθηση σπορίων.

Τα παθογόνα εξαπλώνονται μέσω σπορίων άνεμος, νερό και θρόμβοι μολυσμένου εδάφους.

Μακρο ψωρίαση

Υπάρχουν ποικιλίες πιπεριών που είναι ανθεκτικές στη μακροσπορίωση, αλλά δεν είναι όλες ανοσοποιημένες. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από καφέ κηλίδες στα φύλλα που μαραίνονται.... Στο εσωτερικό μπορείτε να δείτε ένα μοτίβο ομόκεντρων δακτυλίων, η αύξηση του αριθμού των οποίων δείχνει τον επικείμενο θάνατο του φύλλου.

Απλώνεται σε ζεστό, υγρό καιρό (θερμότητα και βροχόπτωση). Μεταδίδεται μέσω μολυσμένου εδάφους, κονδύλων πατάτας και ακαθαρσιών ξηρών σπόρων.

Απατεώνας

Τα συμπτώματα του μαύρου ποδιού είναι ξεκάθαρα από το όνομα: η ασθένεια επηρεάζει το στέλεχος. Καλύπτεται με μαύρες κηλίδες και γίνεται λεπτότερο, τα φύλλα αποκτούν κίτρινο χρώμα, σταδιακά το βλαστάρι πεθαίνει ή δίνει πολύ λιγότερη απόδοση από ένα υγιές.

Η μόλυνση εξαπλώνεται μέσω του εδάφους και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για νεαρούς βλαστούς. Αναπτύσσεται σε πολύ υγρό έδαφος σε θερμοκρασίες από + 5 ° C.

Septoria ή λευκό σημείο

Ικανός να καταστρέψει έως και το ήμισυ ολόκληρης της καλλιέργειας... Χαρακτηρίζεται από λευκές κηλίδες με καφέ-μοβ πλαίσιο στα φύλλα, στα οποία σχηματίζονται σπόρια αργότερα. Με την πάροδο του χρόνου, τα προσβεβλημένα φύλλα γίνονται εντελώς λευκά, στεγνώνουν (πρώτα τα κάτω, μετά τα άνω) και το φυτό πεθαίνει.

Η μόλυνση αναπτύσσεται σε ζεστό και βροχερό καιρό... Ο αιτιολογικός παράγοντας δεν αφήνει το χώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το Fusarium μαραίνει

Πότε μαρασμός του φουσαρίου τα φύλλα γίνονται κίτρινα, μαραμένα και συρρικνωμένα... Περαιτέρω, τα φύλλα αποκτούν ανοιχτό πράσινο ή κίτρινο-καφέ χρώμα και το στέλεχος περιβάλλεται από πιο σκοτεινές περιοχές. Το αποτέλεσμα είναι ο πλήρης θάνατος του φυλλώματος.

Αυτό οφείλεται στον μύκητα, που εισέρχεται στα αγγεία των στελεχών μέσω των ριζών. Το φυτό αρχίζει να μαραίνεται μερικές ημέρες μετά τη μόλυνση. Η ασθένεια διαρκεί όσο το επιτρέπει η ασυλία των φυτών και οι καιρικές συνθήκες. Μόλις κατακτήσει μια περιοχή, η μόλυνση μπορεί να παραμείνει στο έδαφος και στα συντρίμμια των φυτών για αρκετά χρόνια.

Κάθετη μαρασμός

Το μολυσμένο φυτό δεν αναπτύσσεται καλά πριν από την ανθοφορία., οι περιοχές μεταξύ των φύλλων συντομεύονται και τα κάτω φύλλα γίνονται σκούρα πράσινα και στίγματα. Με την πάροδο του χρόνου, οι παθογόνοι μύκητες μετακινούνται στην κορυφή, επηρεάζοντας ολόκληρο το φυτό. Επηρεάζουν τον σχηματισμό ωοθηκών και τα φρούτα, ακόμη και αν εμφανιστούν, θα είναι μικρά και ληθαργικά. Οι μικροοργανισμοί παραμένουν βιώσιμοι για έως και 15 χρόνια.

Το φυτό μπορεί να μολυνθεί με ατημέλητη μεταμόσχευση - η μόλυνση εισέρχεται στις πληγές ή τις ρίζες.

Προσοχή! Ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη του verticillium είναι περίπου 25 ° C ζεστό και μη υγρό έδαφος, γι 'αυτό ο Ιούλιος και ο Αύγουστος θεωρούνται οι πιο επικίνδυνοι μήνες.

Παράσιτα

Εκτός από τις μυκητιακές ασθένειες, τα παράσιτα των εντόμων είναι επίσης επικίνδυνα.... Τα πιο συνηθισμένα είναι αφίδες πεπονιού, γυμνοσάλιαγκες, ακάρεα αράχνης και ο σκαθάρι της πατάτας του Κολοράντο.

Αφίδα πεπονιού

Μικρές, μη εμφανείς κουκκίδες στο φύλλο συλλαμβάνουν μερικές φορές ολόκληρο το βλαστάρι, που εμφανίζονται στους μίσχους, τα φύλλα και τα λουλούδια. Εντομο απορροφά τους χυμούς από το φυτό, αναγκάζοντας τα φύλλα να μαραθούν, μπούκλες και να στεγνώσουν.

Γυμνοσάλιαγκες

Επιτίθενται στο εργοστάσιο σε μικρότερες ποσότητες, από τις αφίδες, αλλά το ποσό της ζημιάς από αυτό δεν μειώνεται. Γυμνοσάλιαγκες ροκανίζουν φύλλα και φρούτα, εμποδίζοντας την ανάπτυξη τους. Επιπλέον, τα χερσαία μαλάκια μολύνουν το φυτό με βακτηριακές ασθένειες.

Αράχνη αράχνης

Είναι δύσκολο να τον δεις μέχρι να αρχίσει να υφαίνει. Οβολός τυλίγει φύλλα και φρούτα με το δίχτυ του, απορροφώντας επίσης όλους τους χυμούς. Το εργοστάσιο δεν έχει καμία πιθανότητα παραγωγικής ανάπτυξης μετά την επίθεσή του.

Σκαθάρι του Κολοράντο

Ο σκαθάρι πατάτας του Κολοράντο ζει κυρίως στις πατάτες... Αλλά αν αποφασίσετε να φυτέψετε πιπεριές σε κοντινή απόσταση, οι πιθανότητες να βρείτε ένα σκαθάρι σε αυτό είναι μεγάλες. Επίσης, ο σκαθάρι μπορεί να μετακινηθεί από μελιτζάνες και ντομάτες.

Η μαύρη και άσπρη ριγέ πλάτη του είναι δύσκολο να χάσετε το πράσινο φύλλο. Ο σκαθάρι της πατάτας του Κολοράντο είναι εξαιρετικά ενεργός: εάν αγνοήσετε την παρουσία του στον κήπο, μπορεί να καταστρέψει όλα τα φυτά σας.

Διαβάστε επίσης:

Γιατί οι πιπεριές έγιναν μοβ

Γιατί το πιπέρι σαπίζει σε έναν θάμνο

Αγροτεχνικά λάθη

Τα αγρονομικά λάθη είναι ένας άλλος λόγος μαρασμού φυτά από αρχάριους κηπουρούς.

Λόγω της έλλειψης χώρου σε πολύ μικρά γλάστρες, το ριζικό σύστημα των δενδρυλλίων μπερδεύεται. Οι ανεπτυγμένες ρίζες δεν μπορούν να συλλάβουν αρκετά θρεπτικά συστατικά από το έδαφος, ακόμα κι αν ποτίζετε και λιπαίνετε τακτικά το φυτό.

Το πιπέρι δεν αντέχει σε μια μακρά ξηρασία... Τα φυτά πρέπει να ποτίζονται τακτικά με νερό σε θερμοκρασία δωματίου, διαφορετικά τα φύλλα θα μαραθούν και θα πέσουν. Αλλά το υπερβολικό νερό θα βλάψει επίσης το φυτό - λόγω του ευνοϊκού περιβάλλοντος για μυκητιασικές λοιμώξεις.

Τα φύλλα μπορούν να μαραθούν λόγω έλλειψης θρεπτικών συστατικών:

1. Η έλλειψη αζώτου εκφράζεται σε απαλό πράσινο χρώμα και σε αργή ανάπτυξη, άκαμπτη ευθύτητα των φύλλων και κίτρινες φλέβες. Μια περίσσεια διεγείρει την ανάπτυξη πράσινης μάζας εις βάρος των φρούτων.
2. Εάν το φυτό στερείται φωσφόρου, τα φύλλα και τα στελέχη γίνονται μωβ-τούβλα και ζαρωμένα. Εάν δεν δώσετε προσοχή στο πρόβλημα, το στέλεχος θα γίνει πιο λεπτό και το ριζικό σύστημα δεν θα αναπτυχθεί. Η περίσσεια φωσφόρου, η οποία είναι σπάνια, εμποδίζει την ορθή απορρόφηση του ψευδαργύρου και του σιδήρου.
3. Η έλλειψη καλίου χαρακτηρίζεται από ένα κιτρίνισμα των φύλλων και τη σταδιακή ξήρανσή τους, και η περίσσεια επιβραδύνει την ανάπτυξη και παρεμποδίζει την απορρόφηση του ψευδαργύρου, του μαγγανίου και του βορίου.
4. Χωρίς ασβέστιο, τα άνω φύλλα γίνονται κίτρινα, γίνονται υποσυστήματα και τα κάτω δεν αναπτύσσονται καθόλου. Η περίσσεια αποτρέπει την αφομοίωση βορίου, σιδήρου, αζώτου και καλίου.
5. Η έλλειψη μαγνησίου χαρακτηρίζεται από καφέ κηλίδες στα κίτρινα φύλλα.
6. Η έλλειψη βορίου αποτρέπει την ανάπτυξη των φύλλων, των βλαστών και των ριζών, παραμορφώνοντάς τα. Μερικές φορές το φυτό δεν μπορεί να το απορροφήσει λόγω μακράς ξηρασίας ή ακατάλληλης γονιμοποίησης ασβεστίου.

Η θερμοκρασία του αέρα είναι ένας σημαντικός παράγοντας... Τα φύλλα μπορεί να μαραθούν από υπερβολική ζέστη ή κρύο. Τα ρεύματα προκαλούν επίσης προβλήματα, επομένως συνιστάται η προστασία του φυτού από αυτά και η τοποθέτηση θερμομέτρου δίπλα του. Είναι σημαντικό να παρακολουθείτε τα επίπεδα υγρασίας και φωτός, καθώς το πιπέρι είναι ένα φυτό που αγαπάει το φως.

Μέθοδοι θεραπείας

Υπάρχει μια διαφορετική μέθοδος θεραπείας για κάθε πρόβλημα.... Το κύριο πράγμα είναι να παρατηρήσετε την ασθένεια εγκαίρως και να αρχίσετε να την εξαλείφετε. Τι να κάνετε για να σώσετε τη συγκομιδή;

Αγροτεχνικές μέθοδοι

Προσέξτε για μέτρια υγρασία του εδάφους, αποφύγετε την υπερχείλιση και την ξηρασία. Είναι χρήσιμο να αφαιρείτε περιοδικά μαραμένα άρρωστα φύλλα έως ότου η ασθένεια εξαπλωθεί στο στέλεχος.

Ακολουθηστε πίσω από τη γειτονιά των φυτών: είναι καλύτερα να μην φυτεύετε πιπεριές δίπλα σε πατάτες. Περιοδικά καταστρέφουν τα ζιζάνια που παρεμποδίζουν την ορθή ανάπτυξη των θάμνων.

Εάν τα φυτά φυτεύονται σε μικρά δοχεία, μεταμοσχεύστε προσεκτικά σε μεγαλύτερες γλάστρες χωρίς να καταστρέψετε το ριζικό σύστημακαι μην τοποθετείτε τα δοχεία πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Ένας καθρέφτης ή ένα φύλλο αλουμινόχαρτου εγκατεστημένο απέναντι θα παρέχει στα φυτά φως έτσι ώστε να αντανακλούν τις ακτίνες του ήλιου απευθείας στους βλαστούς.

Λαϊκές μέθοδοι

Από τις αφίδες, το φυτό υποβάλλεται σε επεξεργασία με διάλυμα σκόνη καπνού ή τέφρα ξύλου - 1 ποτήρι ανά 10 λίτρα νερού. Το διάλυμα εγχύεται για μια ημέρα, μετά την οποία προστίθεται μια κουταλιά σαπούνι.

Αράχνη αράχνης - ένα μείγμα από φύλλα κιμά και πικραλίδα (1 φλιτζάνι) και σκόρδο ή κρεμμύδια, διαλυμένα σε 10 λίτρα νερό με μια κουταλιά σαπούνι.

Οι γυμνοσάλιαγκες θα φύγουν από το χώμαπασπαλισμένο με ασβέστη.

Προσοχή! Σε περίπτωση μολυσματικών ασθενειών, τα φυτά δεν μπορούν να σωθούν: είναι καλύτερα να τα σκάψετε με το έδαφος και να τα κάψετε έτσι ώστε να μην βλάψετε τις επόμενες φυτεύσεις.

Χημικά

Τα παρασκευάσματα που περιέχουν χαλκό θα βοηθήσουν να ξεπεραστούν οι καθυστερήσεις, fusarium μαρασμός - μυκητοκτόνα που περιέχουν χαλκό. Οι έμπειροι κηπουροί συμβουλεύουν τη χρήση του βιομυκητοκτόνου "Trichodermin" σε ποσότητα 2 g ανά φυτό.

Οι προετοιμασίες βοηθούν καλά στην καταπολέμηση των παρασίτων Τα "Keltan" και "Karbofos", αναπαράγονται σύμφωνα με τις οδηγίες σε 10 λίτρα νερού, αλλά χρησιμοποιούνται αυστηρά πριν ή μετά την ανθοφορία. Μετά τη συγκομιδή των φρούτων - «Διοικητής» (χημική κοκκώδης μεταλλική αλδεΰδη).

Για ασθένειες, το φυτό μπορεί να ψεκαστεί με νιτρικό ασβέστιο. ή φάρμακα "Barrier", "Oxyhom", "Fundazol" - σύμφωνα με τις οδηγίες.

Πρόληψη μαρασμού πιπεριού

Η πρόληψη ξεκινά με τη σωστή φύτευση... Στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη, το πιπέρι καλλιεργείται μόνο από φυτά, και στη συνέχεια - σε ένα θερμοκήπιο, σε ένα έδαφος ειδικά προετοιμασμένο ένα χρόνο πριν. Πρέπει να φυτέψετε σε απόσταση τουλάχιστον 3 cm το ένα από το άλλο.

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στο έδαφος εάν τα άρρωστα φυτά είχαν μεγαλώσει νωρίτερα. Δεν συνιστάται να φυτεύετε πιπεριές αντί για πατάτες, μελιτζάνες ή ντομάτα. Οι καλοί προκάτοχοι είναι τα καρότα, ο άνηθος και τα κρεμμύδια.

Χρησιμοποιήστε μόνο ποιοτικούς και αποδεδειγμένους σπόρους από υγιή φρούτα, επιλέξτε ανθεκτικές στις ασθένειες ποικιλίες και υβρίδια.

Χρήσιμες συμβουλές

Μπορείτε να παρέχετε στις πιπεριές ένα ευνοϊκό περιβάλλον για ανάπτυξη και καρποφορίαακολουθώντας τις συμβουλές των έμπειρων κηπουρών:

1. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην ποιότητα των σπόρων. Εάν δεν είστε σίγουροι για αυτά, πριν από τη σπορά για απολύμανση, κρατήστε πρώτα για 20 λεπτά σε υπερμαγγανικό κάλιο και στη συνέχεια, ξεπλύνετε καλά με νερό, για 12 ώρες στο παρασκεύασμα "Zircon".
2. Μην φυτεύετε φυτά πολύ νωρίς. Ο βέλτιστος χρόνος είναι από τα μέσα Μαρτίου έως τις αρχές Απριλίου. Σε αυτήν την περίπτωση, θα διατηρήσετε το φυτό σε ένα βουλωμένο δωμάτιο πολύ λιγότερο.
3. Αφαιρέστε τα φυτικά μέρη που απομένουν στο έδαφος μετά τη συγκομιδή. Μερικοί από αυτούς μπορούν να αφήσουν στον εαυτό τους μύκητες, βακτήρια και ιούς που προκαλούν ασθένειες που δεν φοβούνται το χειμώνα. Η περιστροφή των καλλιεργειών μπορεί να μην είναι αρκετή - μόνο η καύση όλων των υπολειμμάτων φυτών θα είναι μια αποτελεσματική λύση.

συμπέρασμα

Το πιο σημαντικό πράγμα στην καλλιέργεια πιπεριών είναι να διερευνήσετε πρώτα πιθανά προβλήματα. Είναι απαραίτητο να επιλέξετε τη βέλτιστη αναλογία θρεπτικών συστατικών, το σωστό έδαφος, να παρακολουθείτε τακτικά την υγρασία και τη θερμοκρασία, το νερό και μην ξεχνάτε να επιθεωρείτε τους μίσχους και τα φύλλα των δενδρυλλίων. Αλλά μετά τη φύτευση των βλαστών στο έδαφος, συνεχίστε να παρακολουθείτε την κατάσταση των φυτών.