Ανθεκτικό γλυκό αγιόκλημα Σταχτοπούτας

Ποικιλία βρώσιμο αγιόκλημα Η Σταχτοπούτα είναι δημοφιλής στους κηπουρούς λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων και της ευκολίας φροντίδας. Αλλά μαζί με αυτό, υπάρχουν ορισμένες αποχρώσεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά τη φύτευση και την καλλιέργεια καλλιεργειών. Θα σας πούμε για τα χαρακτηριστικά της καλλιέργειας αυτής της ποικιλίας, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της.

Περιγραφή της ποικιλίας αγιόκλημα Σταχτοπούτα

Η Σταχτοπούτα είναι μια ποικιλία από βρώσιμα αγιόκλημα που εκτρέφονται από κτηνοτρόφους από τη Σιβηρία. Τα φρούτα του είναι κατάλληλα για φρέσκια κατανάλωση, ξήρανση, κατάψυξη και συντήρηση. Έχουν πλούσια χημική σύνθεση, χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική για την πρόληψη και τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών.

Ιστορικό αναπαραγωγής

Η ποικιλία εκτράφηκε το 1974 από επιστήμονες από το Ν. MA Lisavenko ως αποτέλεσμα της δωρεάν επικονίασης του είδους αγιόκλημα Kamchatka No. 8. Δημιουργός - Επιστημονικό Ίδρυμα Προϋπολογισμού της Ομοσπονδιακής Πολιτείας "Ομοσπονδιακό Επιστημονικό Κέντρο Αγροβιοτεχνολογίας Altai"

Οι κρατικές δοκιμές της ποικιλίας ξεκίνησαν το 1982, αλλά συμπεριλήφθηκε στο Κρατικό Μητρώο της Ρωσίας μόνο το 1991.

Χημική σύνθεση και χρήσιμες ιδιότητες

100 g μούρων περιέχουν:

• ασκορβικό οξύ - 20 mg;
• βιταμίνη P - 600 mg;
• ζάχαρη - 8,4-8,7%;
• πηκτίνη - 1,12%;
• ασβέστιο - 19 mg;
• ιώδιο - 1 μg;
• κάλιο - 70 mg;
• φωσφόρος - 35 mg;
• νάτριο - 35 mg;
• σίδηρος - 0,8 mg;
• πυρίτιο - 10 mg;
• μαγγάνιο - 0,09 mg.

Τα φρούτα με αγιόκλημα χαμηλών θερμίδων έχουν αντιφλεγμονώδεις, αντιβακτηριακές, αντιμυκητιακές, χολικές και διουρητικές ιδιότητες. Τα μούρα χρησιμοποιούνται ως αντιοξειδωτικό και αντιιικό μέσο για ασθένειες του στομάχου και των εντέρων, για την ενίσχυση της όρασης.

Αιγόκλημα μειώνει καλά τη θερμοκρασία, ανακουφίζει από βήχα, σταθεροποιεί την πίεση, έχει ευεργετική επίδραση στη λειτουργία του ήπατος, της χοληδόχου κύστης και του γαστρεντερικού σωλήνα. Βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, στην εξάλειψη των τοξινών και των αλάτων βαρέων μετάλλων και αποτρέπει τον σχηματισμό καρκινικών κυττάρων.

Αναφορά. Η χημική σύνθεση των μούρων ποικίλλει ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.

Χαρακτηριστικά εφαρμογής

Τα μούρα αγιοκλημάτων καταναλώνονται φρέσκα, αποξηραίνονται και προστίθενται στο τσάι, κατεψυγμένα, χρησιμοποιούνται για την παρασκευή κονσερβών, κομπόστες και μαρμελάδες.

Περίοδος ωρίμανσης, απόδοση και καρποφορία

Η Σταχτοπούτα είναι μια πρώιμη ποικιλία αγιοκλημάτων. Ανάλογα με την περιοχή καλλιέργεια η συγκομιδή συγκομίζεται σε μία από τις δεκαετίες του Ιουνίου.

Η καρποφορία είναι ετερογενής, για πρώτη φορά οι θάμνοι αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς σε 3 χρόνια μετά τη φύτευση. Η μέση απόδοση είναι 10,5 c / ha, η μέγιστη είναι 21 c / ha.

Αντοχή σε ασθένειες και παράσιτα

Η ποικιλία είναι ανθεκτική σε μυκητιακές και ιογενείς ασθένειες και παράσιτα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις επηρεάζεται από:

• ωίδιο
• μονιλίωση;
• Κερκοσπόρωση

Ανθεκτικό στο κρύο και την ξηρασία

Το αγιόκλημα της Σταχτοπούτας είναι ανθεκτικό στον παγετό, ανέχεται θερμοκρασίες τόσο χαμηλές όσο -32 ° C και δεν απαιτεί χειμερινό καταφύγιο. Δεν ανέχεται καλά την ξηρασία και χρειάζεται τακτικό πότισμα σε ζεστό καιρό.

Χαρακτηριστικά, περιγραφή της εμφάνισης, γεύση

Η ποικιλία αγιοκλημάτων της Σταχτοπούτας αντιπροσωπεύεται από φυλλοβόλους θάμνους με χαμηλή ανάπτυξη, φτάνοντας σε ύψος όχι μεγαλύτερο από 50-70 cm με ένα δέντρο, διακλαδισμένο ριζικό σύστημα. Η κορώνα είναι πυκνή, συμπαγής και μεσαίου μεγέθους.

Φωτογραφίζει ευθεία ή καμπύλη, μεσαίου πάχους, χωρίς εφηβεία, πράσινο. Τα φύλλα είναι μεγάλα, ωοειδή επιμήκη, ελαφρώς κοίλα, ανοιχτό πράσινο χρώμα. Τον Μάιο, κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας, μεγάλα λευκά άνθη εμφανίζονται στους θάμνους.

Τα μπλε-ιώδη μούρα καλύπτονται με γκρι κηρώδες άνθος, έχουν ωοειδές, επιμήκη ή συντηρητικό σχήμα. Το μήκος τους φτάνει τα 1,7 cm, το βάρος τους κυμαίνεται από 1 έως 1,4 g.

Η γεύση είναι απαλή, αρμονική, γλυκιά με ελαφρά οξύτητα και έντονο άρωμα φράουλας.

Αναπτυσσόμενες περιοχές και κλιματικές απαιτήσεις

Λόγω της υψηλής αντοχής στον παγετό, η Σταχτοπούτα αρχικά ζωνώνεται στην περιοχή Ural, στην Ανατολική και τη Δυτική Σιβηρία. Η ποικιλία δεν έχει ειδικές απαιτήσεις για το κλίμα, οπότε τώρα καλλιεργείται σε όλες τις περιοχές της Ρωσίας.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της ποικιλίας

Πλεονεκτήματα του αγιοκλησίου Σταχτοπούτα:

• αντοχή στον παγετό
• υψηλές αποδόσεις με σωστή φροντίδα.
• αντίσταση στις ασθένειες
• πρόωρη ωρίμανση
• εξαιρετική γεύση
• διακοσμητικός τύπος θάμνου.

Μειονεκτήματα της ποικιλίας:

• την ανάγκη για επικονιαστικές ποικιλίες ·
• τάση για αποβολή μούρων?
• άνιση ωρίμανση των φρούτων.
• δυσκολίες με τη συγκομιδή σε περίπτωση χρήσης τεχνολογίας.

Διαφορά από άλλες ποικιλίες και υβρίδια

Η σύγκριση της Σταχτοπούτας με άλλες ποικιλίες αγιοκλημάτων παρουσιάζεται στον πίνακα.

Αγροτεχνολογία

Προκειμένου οι θάμνοι να αναπτυχθούν καλά, να αναπτυχθούν και να αποδώσουν καρπούς, είναι απαραίτητο να συμμορφωθείτε με τις αγροτεχνικές απαιτήσεις του φυτού.

Εναυσμα

Η ποικιλία προτιμά θρεπτικό, ελαφρύ, απορροφητικό έδαφος με καλή διαπερατότητα αέρα και ουδέτερο επίπεδο οξύτητας (pH 6,5-7). Η καλύτερη επιλογή είναι ο αργαλειός και ο ψαμμίτης.

Επιλέγοντας ένα μέρος στον κήπο, προετοιμάζοντας τρύπες και φυτά

Το μέρος για φύτευση αγιοκλημάτων πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμο για πότισμα και άλλη φροντίδα και καλά φωτισμένο - υπό την επίδραση του ηλιακού φωτός, τοποθετούνται μπουμπούκια φρούτων, γεγονός που αυξάνει την παραγωγικότητα.

Η γη στην επιλεγμένη περιοχή σκάβεται εκ των προτέρων και καθαρίζεται από υπολείμματα φυτών. Ο ασβέστης προστίθεται στο όξινο χώμα κατά το σκάψιμο και χονδροκοκκιά άμμος προστίθεται στο βαρύ έδαφος.

Οι οπές σκάβονται σε μέγεθος 0,4 × 0,4 × 0,4 m, το ανώτερο στρώμα του εδάφους αναμιγνύεται με κομπόστ ή χούμο και τέφρα ξύλου, ποτίζεται και χύνεται στην οπή φύτευσης.

Όταν επιλέγετε υλικό φύτευσης, προτιμάτε τα φυτά 2-3 ετών σε γλάστρες και όχι με ανοιχτό ριζικό σύστημα. Τα φύλλα σε φύλλα πρέπει να είναι γυαλιστερά, γυαλιστερά, χωρίς σημάδια ασθένειας ή βλάβης από παράσιτα.

Χρονοδιάγραμμα, σχέδιο και κανόνες προσγείωσης

Τα φυτά αγιόκλημα φυτεύονται το φθινόπωρο μετά το τέλος της καλλιεργητικής περιόδου (τέλη Σεπτεμβρίου - αρχές Οκτωβρίου) ή την άνοιξη μετά την τήξη του χιονιού και πριν από την έναρξη της ροής χυμού (τον Μάρτιο).

Σχέδιο προσγείωσης:

1. Αφαιρέστε το δενδρύλλιο από το δοχείο στο οποίο μεγάλωσε, μαζί με το γήινο σβόλο.
2. Απλώστε απαλά τις ρίζες και εμποτίστε για 20-30 λεπτά. σε διάλυμα διεγερτικού ανάπτυξης ("Kornevin", "Epin").
3. Κάντε μια κατάθλιψη στο κέντρο της τρύπας φύτευσης.
4. Τοποθετήστε ένα δενδρύλλιο σε αυτό χωρίς να βάλετε το κολάρο της ρίζας.
5. Πασπαλίστε το φυτό με ένα θρεπτικό υπόστρωμα, σφίξτε το.
6. Πασπαλίστε άφθονο ζεστό νερό πάνω από το έδαφος.

Οι θάμνοι της Σταχτοπούτας φυτεύονται σε απόσταση 1,5-2 m μεταξύ τους.

Αυξανόμενα χαρακτηριστικά

Για φύτευση, δενδρύλλια ύψους 30-40 cm χρησιμοποιούνται με 2-3 κλαδιά, μπουμπούκια σε κλαδιά και υγιείς ρίζες.Ταυτόχρονα με τη φύτευση της Σταχτοπούτας, οι επικονιαστικές ποικιλίες φυτεύονται κοντά, διαφορετικά δεν θα υπάρξει συγκομιδή.

Οι θάμνοι ποτίζονται καθώς το ανώτερο στρώμα του εδάφους στεγνώνει. Κατά μέσο όρο, το έδαφος υγραίνεται μία φορά την εβδομάδα, ρίχνοντας 10 λίτρα νερού κάτω από κάθε θάμνο.

Αναφορά. Μετά από κάθε πότισμα, το έδαφος χαλαρώνει - αυτό βελτιώνει την πρόσβαση της υγρασίας και του οξυγόνου στις ρίζες και αποφεύγει το σχηματισμό κρούστας στην επιφάνεια του εδάφους.

Για 2 χρόνια, τα φυτά έχουν αρκετά θρεπτικά συστατικά, τα οποία εισήχθησαν στο έδαφος κατά τη φύτευση δενδρυλλίων. Από 3 ετών, η σίτιση εφαρμόζεται σύμφωνα με το σχήμα:

• πριν από την ανθοφορία και μετά τη συγκομιδή - ένα διάλυμα κοπριάς κοτόπουλου.
• Ιούλιος-Αύγουστος - λύση τέφρας.

Οι θάμνοι κλαδεύονται κάθε χρόνο. Για πρώτη φορά, οι θάμνοι κλαδεύονται αμέσως μετά τη φύτευση, αφαιρώντας όλα τα αδύναμα και κατεστραμμένα κλαδιά και αφήνοντας έως και 5 δυνατούς βλαστούς, οι οποίοι συντομεύονται κατά το ένα τρίτο. Μετά από αυτό, πριν ή μετά την καλλιεργητική περίοδο, πραγματοποιείται κλάδεμα υγιεινής, αφαιρώντας ξηρά, κατεψυγμένα και σπασμένα κλαδιά. Όταν οι θάμνοι φτάσουν στην ηλικία των 7 ετών, η γονιμότητά τους μειώνεται, οπότε το φθινόπωρο πραγματοποιούν κλάδεμα κατά της γήρανσης, το οποίο συνίσταται στην αφαίρεση όλων των παλαιών κλαδιών.

Επικονιαστές

Η Σταχτοπούτα είναι μια αυτο-γόνιμη ποικιλία. Για να πάρει μια συγκομιδή μούρων, οι επικονιαστικές ποικιλίες φυτεύονται κοντά. Τα πιο κατάλληλα παρουσιάζονται στον πίνακα.

Οι ποικιλίες Berel, Salut και Goluboe Spindle δεν χρησιμοποιούνται για επικονίαση.

Έλεγχος ασθενειών και παρασίτων

Ασθένειες που επηρεάζουν το αγιόκλημα:

1. Ωίδιο. Για την καταπολέμηση της νόσου, χρησιμοποιείται διάλυμα θειικού χαλκού, σκόνης καπνού και σαπούνι.
2. Μονολίωση. Στο αρχικό στάδιο της νόσου, τα μολυσμένα κλαδιά αποκόπτονται και οι θάμνοι αντιμετωπίζονται με παρασκευάσματα που περιέχουν χαλκό (για παράδειγμα, "HOM"). Για την πρόληψη της μονολιώσεως χρησιμοποιήστε το "Fitolavin".
3. Κερκοσπόρωση Οι θάμνοι αραιώνονται, τα μολυσμένα φύλλα αφαιρούνται, για πρόληψη το φθινόπωρο ή στις αρχές της άνοιξης, αντιμετωπίζονται με "Fitolavin".

Ως προφύλαξη ασθενειών στις αρχές της άνοιξης, οι θάμνοι αντιμετωπίζονται με υγρό Bordeaux, τα στεγνά και τα κατεστραμμένα κλαδιά αφαιρούνται τακτικά από το στέμμα και αφαιρούνται τα πεσμένα φύλλα.

Μεταξύ παρασίτων εντόμων, ο κίνδυνος για το αγιόκλημα αντιπροσωπεύεται από τσιμπούρια, αφίδες, νηματώδεις, υαλώδεις σκώρους και σκώρους. Για την καταπολέμησή τους, τα προσβεβλημένα μέρη των φυτών κόβονται και οι θάμνοι αντιμετωπίζονται με εντομοκτόνα (Fitoverm, Aktara, Karbofos).

Είναι ενδιαφέρον:

Πώς να θεραπεύσετε την κροσπόρωση παντζαριών και να αποτρέψετε την εμφάνιση αυτής της ασθένειας.

Οι πιο αποτελεσματικές λαϊκές θεραπείες για το ωίδιο σε σταφίδες.

Γιατί εμφανίζεται το ωίδιο και γιατί είναι επικίνδυνο στα αγγούρια;

Αυξανόμενες δυσκολίες

Η καλλιέργεια του αγιόκληματος της Σταχτοπούτας είναι γεμάτη με κάποιες δυσκολίες:

• το φυτό μαραίνεται, παρά το τακτικό πότισμα - είναι πιθανό οι θάμνοι να μολυνθούν με μονολίωση.
• Σκούρα πράσινα σημεία εμφανίζονται στα φύλλα, τα οποία με την πάροδο του χρόνου αποκτούν μια καφέ απόχρωση με ένα σκούρο περίγραμμα - ένα σημάδι της cercospora.
• χαμηλή απόδοση - οι θάμνοι δεν έχουν αρκετό φως.

Συγκομιδή και αποθήκευση

Μετά από όλη τη δουλειά που επενδύθηκε στην καλλιέργεια αγιοκλημάτων, είναι σημαντικό να επιλέξετε τα ώριμα μούρα εγκαίρως και σωστά.

Πώς και πότε να συλλέξετε

Τα μούρα συγκομίζονται το πρώτο εξάμηνο του Ιουνίου, μαζεύοντας τα από τους θάμνους με το χέρι. Λόγω της άνισης ωρίμανσης, τα μούρα συγκομίζονται σε 2 στάδια. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να μαζέψουν το 80% των φρούτων κατά την πρώτη εκτέλεση, καθώς είναι επιρρεπείς σε ρίψη.

Αναφορά. Όταν μαζεύετε μούρα, ένα πανί τοποθετείται κάτω από το θάμνο - αυτό βοηθά στη συλλογή θρυμματισμένων φρούτων.

Χαρακτηριστικά αποθήκευσης

Τα φρέσκα μούρα αποθηκεύονται για 2-3 ημέρες στο ψυγείο στο χώρο των λαχανικών.

Προετοιμασία για το χειμώνα

Η ποικιλία είναι ανθεκτική στον παγετό, επομένως, οι θάμνοι δεν καλύπτονται για το χειμώνα. Ταυτόχρονα, υπάρχει κίνδυνος θανάτου των φυτών σε περίπτωση απότομων αλλαγών θερμοκρασίας. Για να αποφευχθεί αυτό, το έδαφος είναι σπασμένο με πριονίδι ή καλύπτεται με κλαδιά ερυθρελάτης.

Αναπαραγωγή

Τα πράσινα μοσχεύματα είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να πολλαπλασιαστεί το αγιόκλημα, στο οποίο περίπου το ήμισυ του υλικού φύτευσης ριζώνεται. Διαδικασία:

1. Διαχωρίστε από το μητρικό φυτό ένα κλαδί με ετήσια ανάπτυξη μήκους 20-40 cm με ένα κομμάτι καμμίου.
2. Τοποθετήστε την κοπή σε διάλυμα διεγερτικού ανάπτυξης (Heteroauxin, Kornevin) για 12-16 ώρες.
3. Φυτέψτε το σε κρεβάτι σε μείγμα τύρφης και περλίτη υπό γωνία 45 °.

Μια άλλη μέθοδος αναπαραγωγής είναι τα στρώματα αέρα. Για να το κάνετε αυτό, επιλέξτε ένα κατάλληλο πλευρικό σουτ, γείρετε, διορθώστε το και πασπαλίστε το με γη. Με κανονικό πότισμα, οι ρίζες και οι βλαστοί σχηματίζονται σε εσωτερικά σημεία. Την άνοιξη, τα μοσχεύματα χωρίζονται από τον μητρικό θάμνο και μεταμοσχεύονται στην προετοιμασμένη περιοχή.

Αναφορά. Η μέθοδος πολλαπλασιασμού των σπόρων χρησιμοποιείται σπάνια, καθώς δεν εγγυάται τη διατήρηση των ποικιλιών.

Συμβουλές και κριτικές από έμπειρους κηπουρούς σχετικά με την ποικιλία

Οι έμπειροι κηπουροί προτείνουν:

• Χρησιμοποιήστε έγχυση τέφρας για ψεκασμό θάμνων - χρησιμεύει για την πρόληψη της ανάπτυξης ασθενειών και επιθέσεων εντόμων.
• κατά την προετοιμασία του χώρου, χύστε το έδαφος με βραστό νερό με υπερμαγγανικό κάλιο - αυτό θα βοηθήσει να απαλλαγείτε από τρωκτικά και να σκοτώσετε την παθογόνο χλωρίδα.

Οι κηπουροί μιλούν θετικά για την ποικιλία της Σταχτοπούτας:

Alexey, Νίζνι Νόβγκοροντ: «Ήταν ο πατέρας μου που άρχισε να καλλιεργεί το βρώσιμο αγιόκλημα στο οικόπεδο. Ξεκίνησε με τη Σταχτοπούτα, στη συνέχεια δοκίμασε αρκετές περισσότερες ποικιλίες, αλλά στο τέλος του άρεσε περισσότερο η Σταχτοπούτα, αν και άλλες ποικιλίες έδωσαν μεγαλύτερα φρούτα. Το γεγονός είναι ότι υπάρχουν πάντα περισσότερα μούρα στους θάμνους της Σταχτοπούτας και έχουν νόστιμη γεύση - πολύ γλυκό με ελαφριά ξινή και άρωμα φράουλας. "

Μαρία, Περμ: «Λατρεύω την ποικιλία της Σταχτοπούτας για την παραγωγικότητα και την ανεπιτήδευτη εμπειρία της. Δεν υπάρχουν πάρα πολλά μούρα, επειδή υπάρχει μόνο ένας θάμνος επικονιαστών κοντά, αλλά έχουμε αρκετά. Και μεγαλώνουμε αυτό το αγιόκλημα όχι μόνο για χάρη του φρούτου, αλλά ως φράκτης - οι θάμνοι είναι πολύ όμορφοι, διακοσμούν τον χώρο. "

συμπέρασμα

Παρά τα σοβαρά μειονεκτήματά του, όπως η ανάγκη επικονιαστών, η άνιση ωρίμανση των μούρων και η τάση να τα αποβάλλει, το αγιόκλημα της Σταχτοπούτας είναι δημοφιλές στους κηπουρούς. Η ανεπιτήδευτη και ανθεκτική στην ποικιλία ποικιλία είναι κατάλληλη για καλλιέργεια στα Ουράλια και τη Σιβηρία. Τα φρούτα του είναι χρήσιμα και οι θάμνοι έχουν διακοσμητική εμφάνιση.